بررسي بازنمود آفرينش و مرگ در آثارسفالين غرب ( از نيمه دوم قرن بيستم تا امروز)

يكي از تحولات بزرگ در تاريخ بشر، زماني به وقوع پيوست كه انسان دريافت مي تواند طبيعت مواد را تغيير دهد. سفال اولين نتيجه اين تغيير ساختار مواد غير آلي است كه خاك با سه ماده ديگر آب، هوا و آتش صورت مي دهد. گلي نرم كه به واسطه آتش تبديل به سنگي سخت مي شود. اين كيمياي تركيب در طول تاريخ موجب خلق حجم ها، طرح ها و نقش هاي گوناگون شده است. تحولات سفال نه تنها در فرم ها، تزيينات، روش ها و فنون ساخت بوده، بلكه در محتوا و معناي آثار نيز تغييراتي در طول زمان هاي متمادي ايجادشده است. از نيمه دوم قرن بيستم شاهد آثاري از هنرمندان هستيم كه رويكردي معناگرا به اين هنر دارند. در اين ميان، برخي از اين آثار نگاهي به ساختار اين ماده داشته و تداعي كننده مفاهيم آفرينش و مرگ بوده كه از برخي جهات مرتبط با ماديت گل نيز است. ازاين رو، اين مقاله باهدف معرفي و تحليل بخشي از تحولات سفال معاصر غرب با طرح اين سوال كه آثار سفالين شكل گرفته در هنر معاصر غرب با موضوعيت آفرينش و مرگ چگونه بوده و چه هنرمنداني در اين زمينه به خلق اثر پرداخته اند؟ و با اين فرضيه كه برخي از هنرمندان معاصر در به كارگيري سفال به ارتباط بين ماده و محتواي اثر هنري توجه داشته اند، به كاوش و تحليل در آثار هنرمنداني مي پردازد كه توجهي عميق به رمز و راز اين گل تغيير شكل يافته نموده اند. اين تحقيق ازنظر هدف كاربردي و ازنظر روش توصيفي- تحليلي بوده و يافته اندوزي آن به روش كتابخانه اي صورت پذيرفته است. در اين روند با شناختي كه از هنرمندان اين حوزه حاصل گرديد به معرفي و تحليل آثار هنرمندان آرت پوورا، آثار ميمو پالادينو و ميكل بارچلو پرداخته شده است. نتايج تحقيق علاوه بر معرفي بخشي از تاريخ معاصر سفال كه تحقيقات بسيار اندكي در خصوص آن وجود دارد، نشان مي دهد كه توجه به ماهيت ماده و قابليت آن در خلق آثار هنري چگونه بوده است. بعلاوه تاملي در جهان و قدرت خاك در اين آثار ديده مي شود كه آن را از آثار گذشته متمايز مي سازد.