بررسي خشونت سطحي مينا بعد از دباند براكت ارتودنسي و برداشت كامپوزيت رزين با دو نوع روش فرز تنگستن كاربايد و فرز آركانزاس

ENAMEL SURFACE ROUGHNESS FOLLOWING ORTHODONTIC BRACKET DEBONDING AND COMPOSITE RESIN REMOVAL USING TUNGSTEN CARBIDE AND ARKANSAS BURS

پيش زمينه و هدف:يكي از نگراني هاي متخصصين ارتودنسي، ايجاد خراش در لايه سطحي مينا متعاقب جدا نمودن به راكت هاي ارتودنسي و برداشتن بقاياي ماده چسبنده است. ازاين رو در مطالعه حاضر خشونت سطحي رخ داده متعاقب استفاده از دو نوع فرز، تنگستن كاربايد با سرعت كم وآركانزاس با سرعت بالا، مورد ارزيابي قرار گرفت. مواد و روش كار: دراين تحقيق تجربي آزمايشگاهي، از 72 دندان پرمولر اول و دوم سالم كشيده شده جهت درمان ارتودنسي استفاده گرديد. پس از اچ نمودن سطح لبيال، به راكت ها توسط كامپوزيت نوري به دندان ها باند شدند. پس از 24 ساعت، به راكت هاي ارتودنسي با استفاده از fine cutter و با گرفتن از مزيال و ديستال به راكت به روش peelingدباند شدند تا حداقل آسيب به ميناي دندان وارد شود. سپس دندان هابه صورت تصادفي (در هر گروه 36 دندان) براي برداشت بقاياي كامپوزيت رزين با فرز تنگستن كاربايد 12 پره سوار شده بر آنگل و يا فرز اركانزاس سوار شده بر توربين تقسيم شدند. خشونت سطحي نمونه ها بر اساس ايندكس Howell توسط استريو ميكروسكوپ مورد ارزيابي قرار گرفت و مدت زمان لازم براي برداشت كامل رزينادهزيو از سطوح مينايي هم برحسب ثانيه محاسبه و ثبت شد.داده ها به كمك آزمون آماري نان پارامتريك كاي دوتجزيه وتحليل گشتند. يافته ها: در گروه تنگستن كاربايد ميزان خشونت سطحي به ميزان معني داري نسبت به قبل از مطالعه افزايش يافت (P=0.001). در گروه آركانزاس نيز ميزان خشونت سطحي نسبت به قبل از مطالعه افزايش قابل توجهي يافت. (P=0.004). در مقايسه دو روش مختلف با يكديگر، پس از انجام مداخله، تفاوت آماري معني داري مشاهده نشد (P=0.431). مدت زمان صرف شده توسط فرز آركانزاس به ميزان معني داري كم تر از فرز تنگستن كاربايد بود (P=0.00). بحث و نتيجه گيري: به نظرمي رسدكه استفاده از فرز آركانزاس باتوجه به خشونت سطحي ايجاد شده يكسان نسبت به فرز تنگستن كاربايد و همچنين سرعت عمل بالاتر، قابل توجيه بوده و روشي مناسب جهت برداشت بقاياي كامپوزيت باشد. بااين وجود مطالعات بيشتر در اين زمينه موردنياز است.

Background Aims: Scratching the enamel surface during orthodontic bracket debonding and removal of adhesive remnants is a common concern for orthodontists. This study sought to assess the enamel surface roughness following the use of low speed tungsten carbide (TCB) and highspeed Arkansas burs (AB). Materials Methods: This invitro experimental study was performed on 72 first and second premolar teeth extracted for orthodontic purposes. Labial surfaces of the teeth were etched and brackets were bonded using lightcure composite resin. After 24 hours, orthodontic brackets were debonded by holding them from the mesial and distal and peeling the bracket base away from the tooth using a debonding fine cutter in order to minimize the trauma to the enamel. The teeth were then randomly divided into two groups of 36. The composite remnants were removed using a 12blade TCB and low speed hand piece in group 1 and AB and highspeed hand piece in group 2. The enamel surface roughness of specimens was evaluated under a stereomicroscope using the surface roughness index described by Howell and Weeks. The time required for complete adhesive removal from the enamel surface was recorded in seconds. The data were analyzed using nonparametric chi square test. Results: In both TCB and AB groups, the enamel surface roughness significantly increased compared to the baseline value (P=0.001 for TCB and P=0.004 for AB). No significant difference was found in surface roughness between the two groups after the intervention (P=0.431). The time spent for complete removal of remnants was significantly shorter with AB compared to TCB (P=0.00). Conclusion: Considering the same level of surface roughness caused by AB and TCB and faster removal AB, AB is recommended for composite remnant removal. However, further studies are required in this respect.