توانمندي در زنان باردار

Surveying the Empowerment of Pregnant Women

چكيده مقدمه: توانمندي دوران بارداري به عنوان احساس رضايت، افزايش استقلال، بهبود تعامل بين ديگران و محيط و افزايش خودبخودي انرژي رواني براي دستيابي به بارداري و زايماني موفق تعريف مي شود. آموزش هاي دوران بارداري زنان را براي تطابق بهتر در مقابل تغييرات فيزيكي و رواني بدنبال بارداري و كسب تجربه يك زايمان رضايت بخش توانمند مي كند. هدف: مطالعه حاضر با هدف تعيين توانمندي زنان باردار مراجعه كننده به درمانگاه مراقبت هاي دوران بارداري در شهر تنكابن صورت گرفت. روش كار: پژوهش حاضر يك مطالعه مقطعي است كه بر روي 200 زن باردار كه جهت مراقبت هاي دوران بارداري به مراكز بهداشتي درماني شهر تنكابن در سال 1392 مراجعه كرده بودند، انجام گرفته است. مادران باردار شركت كننده در پژوهش حداقل سواد خواندن و نوشتن را داشتند و هيچ مشكل پزشكي يا مامايي قابل توجه نداشتند كه بارداري آنان را تحت عنوان حاملگي پرخطر معرفي كند، نداشتند. افراد سابقه سزارين قبلي نداشته و تمايل خود را جهت شركت در مطالعه اعلام كرده بودند. نمونه گيري به روش خوشه اي انجام شد، سپس به طور تصادفي 2 مركز از خوشه-ها انتخاب شد و در اين دو مركز كليه زنان باردار مراجعه كننده جهت انجام مراقبت‌هاي بارداري كه داراي مشخصات ياد شده بودند، پس از كسب رضايت كتبي مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه بود كه در دو قسمت تدوين گرديد. قسمت اول مشخصات فردي و مامايي و قسمت دوم پرسشنامه توانمندي زنان باردار Kameda بود. پرسشنامه توانمندي زنان باردار داراي 27 سوال در 5 بُعد مي باشد كه شامل ابعاد خودكارآمدي با 6 سوال، تصوير از آينده 6 سوال، عزت نفس 7 سوال، حمايت و تاييد از طرف ديگران 4 سوال و لذت اضافه شدن يك نفر به خانواده با 4 سوال مي باشد و براساس معيار درجه بندي لايكرت، از كاملاً مخالف تا كاملاً موافق با نمره‌اي از 1 تا 4 پاسخ داده شده و حداقل نمره 27 و حداكثر نمره 108 به آن تعلق مي گيرد. از ميانگين نمره به منظور قضاوت استفاده مي شود. اطلاعات آماري با استفاده از آمار توصيفي و آزمون آناليز واريانس (با توجه به نرمال بودن توزيع داده ها) و در سطح معنادار آماري 95 درصد و مقدار خطاي 05/0 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. جمع آوري داده ها پس از تاييد طرح در شوراي پژوهشي دانشگاه آزاد تنكابن انجام گرفت. نتايج: براساس يافته هاي اين تحقيق ميانگين سن واحدهاي مورد پژوهش 76/3± 38/26 سال بود . 36 درصد زنان در سه ماهه اول بارداري بودند. اكثريت زنان باردار (55/55%) بارداري نخست خود را تجربه مي نمودند و داراي تحصيلات دبيرستاني (40%)، خانه دار (5/90%) و حاملگي خواسته (5/79 %) بودند.يافته هاي مطالعه نشان داد ميانگين و انحراف معيار نمره توانمندي71/6± 74/78 (حداقل نمره براي كل مقياس 27 و حداكثر 108) مي باشد و در ميان ابعاد توانمندي بيشترين ميانگين امتياز مربوط به بعد عزت نفس (82/1 ± 19/19) و كمترين امتياز مربوط به بعد حمايت و تاييد از طرف ديگران ( 59 /1 ±70/12) و لذت اضافه شدن يك نفر به خانواده (79/1 ± 66/13) بود. همچنين يافته‌ها نشان داد بين تحصيلات مادر و نمره توانمندي ارتباط آماري معنادار وجود داشت (03/0=p) از طرفي بين علاقه به ادامه بارداري و توانمندي ارتباط معنادار آماري ديده شد (005/0=P). بين ساير متغيرها مانند سن بارداري، سن مادر، تعداد بارداري، شغل مادر، حمايت هاي همسر، سطح درآمد و خواسته بودن حاملگي با امتياز كل توانمندي اختلاف معنادار آماري وجود نداشت. نتيجه گيري: يافته هاي اين مطالعه مي تواند در ارزيابي مراقبت هاي دوران بارداري، برنامه ريزي و برگزاري كلاسهاي آموزش آمادگي زايمان و افزايش سطح توانمندي زنان باردار موثر باشد. با توجه به نقش آموزش در ارتقاي توانمندي زنان پيشنهاد مي شود تاثير كلاس هاي ترويج زايمان طبيعي در توانمندي زنان باردار در مطالعات بعدي مد نظر قرار گيرد. آموزش دوران بارداري احساس شادي، خوشحالي در خانواده، توانايي رويارويي با شرايط جديد، سلامت مادر و نوزاد، افزايش اعتماد بنفس، رضايت از بچه دارشدن، مشاركت فعال اعضا خانواده در حفظ سلامت و بهبودي خانواده و توانايي سازگاري و رويارويي با مشكلات و پذيرش مسيوليت هاي زندگي را به همراه دارد.

Abstract Introduction: Empowerment during pregnancy is defined as a sense of self- fulfillment and increased independence, promotion of interaction with individuals and environment leading to an increase in the spontaneous psychological energy to achieve successful pregnancy and childbirth. Education during pregnancy empowers women for better adjustment confronting physical and emotional changes associated with pregnancy and experiencing a satisfying delivery. Objective: Present study was conducted to determine the empowerment of pregnant women referring to Tonekabon health centers. Methods: This cross-sectional study was conducted on 200 pregnant women who referred for prenatal care clinics to in Tonekabon in 2013. Pregnant women participating in the study were at least literate and had no significant medical problems or obstetrical pregnancy indicating a high-risk pregnancy. Besides, they had no history of previous cesarean section and gave consent to participate in the study. Cluster sampling method was used. Two centers of clusters were randomly selected. All pregnant women referring to these two centers for prenatal care were included after obtaining the written consent. The data collection tool was a questionnaire designed in two parts. The first part contained demographic and obstetric information and the second part was pregnant womenʹs empowerment questionnaire by Kameda, with 27 questions in five dimensions; Self-efficacy (6 questions), future image (6 questions), self- esteem (7 questions), support and assurance from others (4 questions), and joy of an addition to the family (4 questions) which were answered based on the Likert scale from strongly disagree to strongly agree with 1 to 4. Minimum score of 27 and maximum score of 108 were given to the answers. The mean score was used to judge about the answers. The data were analyzed using descriptive statistics and ANOVA (given the normal distribution of data) at significance level of 95% and p=0.05. Data collection was performed after approval by the Research Council of Azad University, Tonekabon Branch. Results: The mean age of subjects was 26.38 ± 3.76 years old. 36% of women were in their first trimester of pregnancy. The majority of pregnant women (55.55%) experienced their first pregnancy and had high school education (40%) and wanted pregnancies (79.5%). 90.5% of them were homemaker. This study found the mean and standard deviation of empowerment as 78.74 ± 6.71 (Minimum score 27 and maximum score 108). Of all empowerment dimensions, the highest mean score dedicated to self-esteem (19.19 ±1.82) and the lowest to the support and assurance from others (12.70± 1.59) and joy of an addition to the family (13.66 ± 1.79). The results showed a significant correlation between motherʹs education and empowerment score (p= 0.03). Moreover, the relationship between interest to continue the pregnancy and empowerment was statistically significant (p=0.005). No significant difference was observed between other variables such as pregnancy age, motherʹs age and number of pregnancy, motherʹs job and support of spouse, level of income and unwanted pregnancy and total score of empowerment. Conclusion: The findings of this study can be effective in assessment of prenatal care, planning and implementing delivery preparation classes and promotion of empowerment of pregnant women. Given the role of education in promoting womenʹs empowerment it is suggested that the effect of natural childbirth in empowering pregnant women be considered in future studies. Prenatal education brings about positive feelings, happiness in the family, promoted ability to deal with new conditions, promoted maternal and newborn health, increased confidence, satisfaction of having children, active participation of family members in maintaining family health and promoted ability to adapt and cope with the problems and responsibilities of life.