هژموني و شكست اخوان المسلمين مصر(2011-2013)؛ چرخش فرصت هاي سياسي و زمينه‌هاي داخلي

جنبش انقلابي سال هاي 2011 تا 2013 مصر را بايد منازعه دو گفتمان «اسلام گرا» و «سكولار» براي هژموني بر جامعه مصر ارزيابي كرد. حاصل اين منازعه، هژموني موقت و شكننده اسلام گرايان اخواني بود. يك سال از هژموني نسبي گفتمان اسلام گرا نگذشته بود كه زمينه براي استيلاي مجدد گفتمان اقتدارگراي سكولار از طريق كودتا فراهم گشت. سوال اصلي اين مقاله اين است كه چه عواملي باعث شد گفتمان اسلام گراي اخوان‌المسلمين شكست خورده و زمينه براي گفتمان رقيب فراهم شود؟ مقاله حاضر اين فرضيه را به آزمون مي گذارد كه «بهره گيري از فرصت هاي سياسي شرايط جنبشي(ساختار ايتلاف قوي اسلام گراها و گرو ه هاي حاشيه اي، ساختار اختلاف قوي مخالفان، بهره مندي از صنف هاي اصلاح گر قوي)» عامل هژموني موقت اخوان‌المسلمين شد؛ و «واگرايي دروني گفتمان اسلام گرا» از يك سو و «چرخش فرصت هاي سياسي به سود ايتلاف مخالفان در نتيجه ناتواني اخوان در حل بحران هاي فرصت زا» از سوي ديگر، زمينه ساز شكست اخوان‌المسلمين مصر بوده است. چارچوب نظري و روشي مورد استفاده اين پژوهش، الگويي است كه از تركيب دو نظريه فرصت هاي معنايي و تحليل گفتمان حاصل شده است.