روش هاي مناسب در تحليل الگوي مكاني درختزارهاي ناهمگن بنه (.Pistacia atlantica Desf) در زاگرس

الگوي مكاني در جنگل روابط متقابل درختان با يكديگر و با محيط اطرافشان را آشكار مي سازد. ساختار مكاني درختان در بوم سازگان جنگل متاثر از ناهمگني محيط بوده كه منجر به توزيع ناهمگن آنها مي شود. اين پژوهش با هدف بررسي روش هاي مناسب تحليل الگوي مكاني درختزارهاي ناهمگن بنه در زاگرس انجام شد. يك توده خالص 40 هكتاري از درختان بنه (.Pistacia atlantica Desf) در جنگل تحقيقاتي بنه استان فارس براي اين منظور انتخاب شد. آزمون نيكويي برازش كولموگروف- اسميرنف فرايند نقطه اي پوآسون ناهمگن نشان داد كه توزيع درختان بنه به طور معني داري (در سطح خطاي 05/0) ناهمگن بود. تابع هاي K رايپلي، L و G ناهمگن در كنار شكل هاي همگن آنها به كار رفتند. توابع K رايپلي وL ناهمگن نشان دادند كه درختان بنه در ابتدا الگوي كپه اي داشتند و سپس به-طور پراكنده توزيع پيدا كردند، درحالي كه تابع G نه تنها اين نتايج را نمايش داد بلكه نحوه تغييرات جزئي را در مقياس مكاني به خوبي نشان داد. نتايج توابع نامناسب همگن در منطقه مورد مطالعه نشان داد كه هر سه تابع الگوي كپه اي اوليه درختان را شديدتر از آنچه هست و الگوي پراكنده آنها را به صورت كپه اي بيان كردند. به طور كلي، نتيجه گيري شده كه در تحليل الگوي مكاني درختان ناهمگن بنه در منطقه مورد مطالعه بايد از توابع ناهمگن استفاده نموده و توصيه مي شود با توجه به اطلاعات جزئي ارائه شده توسط تابع G، استفاده از آن توسعه بيشتري يابد.