پهنه بندي پتانسيل آتش سوزي جنگل ها و مراتع با استفاده از شاخص خشكي كچ-بايرام (مطالعه موردي: استان اصفهان)

خشكسالي يكي از فاكتورهاي مهمي مي باشد كه پتانسيل آتش سوزي جنگل ها و مراتع را افزايش مي دهد. اين مطالعه جهت ارزيابي پتانسيل شاخص رطوبت خاك به نام شاخص خشكي كچ- بايرام در پهنه بندي ريسك آتش سوزي جنگل ها و مراتع استان اصفهان با استفاده از داده هاي روزانه سال هاي 2006 تا 2010 انجام شد، لذا هدف مطالعه حاضر پهنه بندي پتانسيل آتش سوزي جنگل ها و مراتع در استان اصفهان مي باشد. كچ–بايرام يك شاخص خشكسالي-آتش سوزي است كه دامنه آن صفر، با حداقل ميزان كمبود رطوبت خاك و احتمال پتانسيل آتش سوزي كم، تا 800 با حداكثر كمبود رطوبت خاك و احتمال پتانسيل آتش سوزي بالا مي باشد. نتايج به دست آمده نشان داد كه بخش هاي غربي و ايستگاه سميرم در جنوب استان داراي كمترين خشكي و پتانسيل آتش سوزي مي باشند. با توجه به طبقه بندي هاي اقليمي اين بخش ها در طبقه هاي مرطوب تر همانند سرد و مرطوب، سرد استپي و نيمه خشك سرد قرار دارند، اما به دليل پوشش گياهي بسيار كم اين بخش هاي استان، احتمال رخ دادن آتش سوزي بسيار كم و در بخش هاي غربي و ايستگاه سميرم در جنوب استان به دليل پوشش گياهي مناسب در صورت بروز خشكسالي شديد احتمال رخ دادن آتش سوزي، بسيار زياد است. در ايستگاه هاي خوانسار، سميرم، فريدون شهر و داران كمترين مقادير شاخص خشكي كچ- بايرام مشاهده شد. در مجموع، نتايج نشان داد كه شاخص كچ- بايرام، شاخص مناسبي جهت پهنه بندي پتانسيل آتش سوزي در مناطق خشك و نيمه خشك اصفهان نمي باشد و بهتر است در گراس لندهاي مناطق خشك و نيمه مرطوب به كار برده شود.