تجزيه و تحليل عدم قطعيت در پيش بيني اثرات اكولوژيك سناريوهاي مديريتي در آبخيز چهل چاي - حوضه رودخانه گرگان رود

اجراي اقدامات آبخيزداري در حوضه آبخيز بدون درنظر گرفتن تمام ابعاد آن ممكن است منجر به ناپايداري و تشديد شرايط مخرب گردد. لذا توجه به رويكرد مديريت جامع در سيستم آبخيز ضروري است. يكي از ابعاد مهم در فرايند تصميم گيري و برنامه ريزي كمي سازي اثرات اكولوژيك فعاليت هاي مديريتي در قالب اكولوژي سيماي سرزمين مي باشد. در اين راستا، كمي كردن عدم قطعيت حائز اهميت است. مقاله حاضر با هدف معرفي عدم قطعيت به بررسي كمي آن در مقادير شاخص هاي اكولوژيك ساختار سيماي سرزمين مي پردازد و همچنين عدم قطعيت موجود در خصوص وزن هاي اعمال شده براي شاخص هاي اكولوژيك مختلف در فرايند محاسباتي تكنيك تصميم گيري چندمعياره مورد بررسي قرار گرفته است. آبخيز چهل چاي (مساحت حدود 256 كيلومترمربع) واقع در شرق استان گلستان و جنوب شهر مينودشت و يكي از سرشاخه هاي رودخانه گرگان رود به دليل تغييرات شديد كاربري اراضي به عنوان آبخيز مورد مطالعه انتخاب گرديد. نتايج نشان داد كه به ترتيب بيشترين عدم قطعيت در خصوص مقادير شاخص ها، متعلق به شاخص تراكم حاشيه و كمترين عدم قطعيت متعلق به شاخص نسبت جوامع درختي حاشيه رودخانه مي باشد. از طرفي در بررسي عدم قطعيت ناشي از وزن دهي در تكنيك تصميم گيري چند معياره، شاخص تراكم حاشيه با عدم قطعيت كمتر و شاخص وزني مساحت پوشش گياهي نسبت به ساير شاخص ها مقدار عدم قطعيت بيشتري را به خود اختصاص دادند. در فرآيند برنامه ريزي و تصميم گيري، لازم است عدم قطعيت هاي موجود شناسايي و كمي شوند تا استنتاج دقيق تر و كاربردي تر از يافته هاي تحقيق امكان پذير گردد.