انسان‌شناسي در انديشه امام خميني(س)

Anthropology in the Thought of Imam Khomeini

: انسان‌شناسي علم به انسان و احوالات انساني در بعد امور كلي و جزيي، فردي و اجتماعي، تيوريك و عملي است. بر اين اساس علم انسان‌شناسي حوزه‌‌هاي بسيار گسترده‌اي از علوم را در برمي‌گيرد. لذا بايد ريشه‌هاي علم انسان‌شناسي را در علوم‌انساني، هنر، علوم تجربي و علوم اجتماعي جستجو كرد. با ظهور اسلام و تعاليم وحياني، قرآن به عنوان مهم‌ترين منبع، افق‌هاي جديدي را درباره ماهيت انسان گشود. جالب‌ترين نكته هم در مورد مباحث قرآن پيرامون انسان، جامعيت موضوعات و گاه انحصاري بودن مطالب آن است كه در كنار هم قرار گرفته‌اند. در ميراث اسلامي سخن بسياري از سوي عالمان ديني درباره انسان با صبغه روايي، كلامي، فلسفي و عرفاني بيان شده است. در اين ميان امام خميني نيز به مباحث انسان شناسي‌هاي بشري و انسان شناسي قرآني و تفاوت‌هاي اين روش‌ها پرداخته‌اند و علم انسان شناسي وحياني، صحيح و جامع را براي زندگي فردي و جمعي ضروري مي‌دانستند.

The subject matter of anthropology is studying human being as well as human conditions in general and particular, individual and social, theoretical and practical issues. On this basis, anthropology encompasses several scientific disciplines. Hence, the roots of anthropology can be traced in humanities, art, experimental sciences and social sciences. With the advent of Islam and its revealed teachings, the Quran, as the most important source, opened new horizons about human nature. An interesting point about the Quran is its comprehensibility and at times exclusiveness, which go hand in hand. The Islamic teachings speak vastly about human being through traditions, theology, philosophy and mysticism. Imam Khomeini has discussed humanistic anthropology as well as Quranic anthropology and their differences. Imam Khomeini maintained that revealed, proper and comprehensive anthropology was necessary for individual and collective life.