تعيين سطح توسعه يافتگي بخش كشاورزي شهرستان هاي استان خراسان رضوي طي سال هاي 1380-1389 بر اساس تاكسونومي عددي با وزن دهي

يكي از اقداماتي كه در جهت تدوين برنامه ريزي منطقه اي مي تواند نقش مهم و اساسي بازي كند، تهيه سطح توسعه يافتگي مناطق و شهرستان هاي مختلف هر منطقه است كه بتوان بر اساس آن، موقعيت هر شهرستان را نسبت به هريك از شاخص هاي اثرگذار در توسعه، نسبت به ساير شهرستان هاي منطقه شناسايي كرد. از اينرو، اين مطالعه با استفاده از روش تاكسونومي عددي و با به­كارگيري ضرايب وزني به عنوان نوآوري مهم اين تحقيق، درجه توسعه يافتگي شهرستان هاي استان خراسان رضوي را در بخش كشاورزي طي دوره 1389-1380، با تاكيد بر نظر كارشناسان و متخصصين هر حوزه از اين بخش، مورد تحليل و بررسي قرار مي دهد. نتايج نشان داده است كه شهرستان هاي مشهد، فريمان، چناران، تربت حيدريه و تربت جام به ترتيب رتبه اول تا پنجم را از نظر توسعه يافتگي بخش كشاورزي به خود اختصاص داده­اند. شهرستان هاي فريمان و چناران به لحاظ نسبت سطح زيركشت با آبياري نوين به كل سطح زيركشت، وضعيت بسيار مناسب تري در مقايسه با ساير شهرستان ها داشته اند. شاخص ارزش توليدات باغي به كل سطح باغات در شهرستان هاي مختلف، به نسبت يكسان است كه بيانگر بهره وري و فناوري مشابه و نزديك به هم شهرستان هاي استان مي باشد. اين وضعيت، براي شاخص ارزش توليدات زراعي به كل سطح كشت زراغي نيز برقرار است. به­طوركلي نتايج نشان داده است شهرستان­هايي كه در شاخص هاي با ضرايب وزني بالاتر، وضعيت مناسب تري دارند، توانسته اند رتبه توسعه يافتگي به نسبت بهتري به­دست آورده و قابليت رقابت بيشتري در بازار از آن خود كنند.