بررسي عملكرد و اجزاي عملكرد ژنوتيپ هاي يولاف زراعي تحت شرايط ديم و آبي در شهرستان سرپل ذهاب

شناسايي ژنوتيپ­هاي متحمل به شرايط ديم يكي از اهداف مهم اصلاحي در غلات از جمله يولاف زراعي است. بر اين اساس، 21 ژنوتيپ يولاف در آزمايشي بر پايه طرح بلوك­هاي كامل تصادفي با سه تكرار در دو شرايط ديم و آبي در شهرستان سرپل ذهاب استان كرمانشاه در سال زراعي 1391-1390 مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج تجزيه واريانس نشان داد كه تنوع معني­داري در بين ژنوتيپ­ها از نظر عملكرد دانه، اجزاي عملكرد و صفات مورفولوژيك در هر دو شرايط آبي و ديم وجود دارد. تمامي صفات مورد اندازه­گيري به غير از تعداد دانه در خوشه تحت شرايط ديم نسبت به شرايط آبي كاهش يافتند. نتايج تجزيه به عامل­ها دو عامل را شناسايي كرد كه دليل وجود همبستگي بين شاخص­هاي مورد مطالعه بودند. عامل اول پتانسيل توليد عملكرد و مقاومت به خشكي و عامل دوم تحمل به خشكي نام­گذاري شد. با استفاده از تجزيه خوشه­اي نيز ژنوتيپ­هاي سازگار و ناسازگار به شرايط ديم تفكيك شدند. در نهايت بر اساس نتايج حاصل از شاخص­هاي تحمل و ساير نتايج، ژنوتيپ­هاي Potoroo، Brusher، Euro و Ufrgs940886-4 به عنوان ژنوتيپ­هاي با عملكرد بالا در هر دو شرايط ديم و آبي و ژنوتيپ­هاي Nasta، Arnold، Kaloptt و 13Zop95 به عنوان ژنوتيپ­هاي با عملكرد پايين و ناسازگار به شرايط ديم شناخته شدند.