تناسب اراضي منطقه گلفرج جلفا براي كشت چغندرقند با استفاده از سيستم مديترانه اي

چغندرقند در درجه اول براي تولید ساكاروز استفاده میشود و یك منبع غذایی سالم و پر انرژي است. شناسایی مكان هاي مناسب براي تولید این گیاه با ارزش از اهمیت فراوانی برخوردار است كه در این میان ارزیابی تناسب اراضی و مخصوصا " سیستم مدیترانهاي (میكرولیز) میتواند یكی از ابزارهاي مهم و اساسی باشد. هدف از این تحقیق كاربرد سیستم مدیترانه اي براي ارزیابی تناسب اراضی براي كشت چغندرقند در منطقهاي به وسعت 7990 هكتار واقع در استان آذربایجانشرقی (گلفرج جلفا) بود. بدین منظور، دادههاي مزرعهاي و آزمایشگاهی از 17 واحد اراضی اخذ و بهترتیب محدودیت هاي زیست اقلیمی، كلاس قابلیت، ارزیابی تناسب اراضی براي تیپ بهرهوري چغندرقند تعیین شد. با استفاده از پارامترهاي موثر در هر مدل از سیستم مدیترانهاي (ترازا، سرواتانا و آلماگرا)، بهترتیب محدودیتهاي بیواقلیمی، كلاسهاي قابلیت و ارزیابی كیفی اراضی تعیین شدند. نتایج مدل ترازا موید این مطلب است كه كشت دیم چغندرقند با كاهش عملكرد 20 تا 40 درصدي امكان پذیر است. همچنین رعایت برخی توصیههاي مدیریتی مانند تعیین زمانحساس گیاه به آب آبیاري موجب صرفه جویی در مصرف آب بدون هرگونه تأثیر منفی در میزان عملكرد سالانه محصول میشود و نیاز به كشیدن نایلون بر روي گیاه در ماه هاي سرد سال ضروري میباشد. بر اساس نتایج مدل سرواتانا همه اراضی براي اهداف كشاورزي مستعد تشخیص داده شدند. ارزیابی 8/1 ،39/9 ،24/ كیفی تناسب اراضی مستعد براي تیپ بهرهوري چغندرقند با استفاده از مدل آلماگرا نشان داد كه به ترتیب 3 27 درصد اراضی به ترتیب در كلاسهاي عالی، مناسب، نسبتاً مناسب و نا مناسب به دلیل محدودیتهاي بافت و كربنات / و 7 طبقهبندي شدند. در كل بهنظر میرسد كه سیستم مدیترانهاي بهتواند در منطقه مطالعاتی، جهت فرموله كردن كشاورزي پایدار مفید باشد.