بررسي رابطه و مقايسه جهت گيري مذهبي با رضايت و سازگاري زناشويي در زوجين شهر قم

اعتقادات و باورهاي مذهبي از عوامل مهم رضايت و سازگاري زناشويي است. مذهب از موثرترين تكيه گاه هاي رواني است كه به زندگي معنا ميبخشد و با فراهم ساختن تكيه گاه تبييني، فرد را از تعليق و بي معنايي نجات دهد. هدف اين پژوهش بررسي رابطه و مقايسه جهت گيري مذهبي با رضايت و سازگاري زناشويي در زوجين شهر قم است. اين مطالعه به صورت مقطعي از نوع توصيفي-تحليلي انجام شده است. جامعه آماري آن زوجين مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر قم بودند. تعداد افراد نمونه 150 نفر از زوجين مذكور بودند كه به صورت در دسترس انتخاب شدند. اطلاعات مورد نياز با «مقياس پرسشنامه جهتگيري مذهبي آذربايجاني» و «رضايت زناشويي والتر» جمعآوري شد. داده هاي به دست آمده با كمك نرم افزار SPSS از روش هاي آماري همبستگي و رگرسيون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه همبستگي مثبتي بين جهتگيري مذهبي و رضايت زناشويي (0001/ 0=p) وجود دارد؛ يعني جهت گيري مذهبي ميتواند رضايت زناشويي را 006/ 0=p با ضريب رگرسيون 771 /0 پيشبيني كند. همچنين همبستگي مثبتي بين جهتگيري مذهبي و سازگاري زناشويي (001/ 0