ارزيابي سياست‌هاي زمان‌بندي در نسل چهارم شبكه‌هاي سلولي (LTE)

: نسل جديد شبكه‌هاي بي‌سيم مانند Wimax و LTE (Long Term Evolution) از سرويس‌هايي كه مصرف منبع بالايي دارند (مانند VOIP، ويديو كنفرانس، پخش ويديو ديجيتال و جريان‌هاي چندرسانه‌اي) پشتيباني مي‌كنند. افزودن سرويس‌هاي چندرسانه‌اي در سيستم‌هاي ارتباطي بي‌سيم، چالش جديدي را در تخصيص منابع راديويي به‌وجود آورده است. به‌علت وجود حجم عظيمي از جريان‌هاي ترافيكي بالا در جهت پايين‌سو (Downlink)، نياز به تخصيص موثر منابع در اين جهت بسيار مهم‌تر از جهت بالاسو (Uplink) مي‌باشد. در يك سيستم LTE سرويس‌هاي مختلف نيازمندي‌هاي كيفيت خدمات متفاوتي نيز دارند. در اين مقاله سعي بر آن است كه سياست‌هاي زمان‌بندي مختلفي كه تا به امروز براي سرويس‌هاي زمان واقعي (Real time) و غير زمان واقعي (Non-Real time) با درنظرگرفتن كيفيت خدمات در اين شبكه‌ها مطرح شده‌اند، براساس سه پارامتر توان عملياتي، تخصيص عادلانه و نرخ از دست رفتن بسته و تاخير مورد ارزيابي قرار گيرند. اين ارزيابي با استفاده از شبيه‌سازي و مقايسه اين پارامترها در الگوريتم‌هاي زمان‌بندي طي يك جريان ترافيكي ويديويي به‌عنوان يك سرويس زمان واقعي و يك جريان ترافيكي وب به‌عنوان يك سرويس غير زمان واقعي انجام خواهد شد.