عوامل موثر در افزايش توان مهارتي دانشجويان كارشناسي دانشكده علوم و فنون انتظامي

يكي از حياتي ترين و ضروريترين اركان براي بقاي يك سازمان، مولد بودن و بهره وري بالاست، در اين راستا طراحي و اجراي آموزش هاي مهارتي مناسب و جذب نيروي انساني علاقه مند و مستعد براي پيش برد اهداف سازمان از اهميت زيادي برخوردار مي باشد. براي دستيابي به اهداف پژوهش لازم است تا عوامل تاثيرگذار بر توان مهارتي مانند آموزش، آمادگي جسماني، شخصيت، هوش و استعداد و انگيزش را مورد بررسي قرار دهيم تا بتوان با ريشه يابي مطلوب، راهكارهاي مناسب براي افزايش توان مهارتي دانشجويان رسته انتظامي را به دست آورد. پژوهش حاضر از نوع كاربردي و روش پژوهش توصيفي است. جامعه آماري، دانشجويان مقطع كارشناسي 1389 مي باشند. گردآوري داده ها از طريق پرسشنامه انجام شد و از طريق آمار توصيفي مورد - 9 سال تحصيلي 0 تحليل قرار گرفته كه نتايج آن عبارتند از: فرضيه هوش و استعداد در اولويت اول وآمادگي جسماني در اولويت آخر قرار دارد. از نظر دانشجويان پيوسته، فرضيه شخصيت بيشترين فراواني و آموزش با كمترين فراواني و از نظردانشجويان ناپيوسته، فرضيه آموزش بيشترين فراواني و شخصيت كمترين فراواني را به خود اختصاص داده در اينجا (0.05 ) شده است، فرضيه صفر α كمتر از سطح خطاي (sig) است. با توجه به اينكه سطح معني داري رد و با توجه به مثبت بودن هر دو كران بالا و پايين، با اطمينان 95 درصد تاثير فرضيه هاي فوق بر توان مهارتي دانشجويان مذكور زياد و يا بالاتر برآورد شده است.