بررسي حساسيت ايزوله هاي استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي سيلين جدا شده از نمونه هاي باليني در مراكز آموزشي و درماني امام رضا (ع) و سيناي تبريز در برابر وانكومايسين با روش E-test، آگار اسكرينينگ پليت و PCR.

Vancomycin sensitivity of methicillin resistant Staphylococcus aureus (MRSA) isolates collected from clinical specimens of Tabriz Imam Reza and Sina hospitals by E-test method, agar screening plate and PCR

زمينه و هدف: آنتي بيوتيك وانكومايسين يكي از مهمترين داروهاي موجود در درمان عفونتهاي ناشي از سويه هاي استافيلوكوكوس اورئوس مقاوم به متي سيلين (MRSA) مي باشد. از آنجايي كه استافيلوكوكوس اورئوس هاي با كاهش حساسيت به وانكومايسين در ارتباط با مورتاليتي بالايي بوده و در حال افزايش در جهان هستند، لذا بررسي شيوع اين سويه ها ضروري به نظر مي رسد. روش بررسي: تعداد 100 ايزوله MRSA با استفاده از تستهاي فنوتيپي نظير رنگ آميزي گرم، كاتالاز، كواگولاز، DNase، تخمير مانيتول و آزمون مقاومت به متي سيلين مورد شناسايي قرار گرفتند. جهت تشخيص مقاومت به وانكومايسين تستهاي فنوتيپي با روش ديسك ديفيوژن، تعيين MIC با روش Etest و آزمونهاي غربالي در محيط كشت برين هارت اينفيوژن آگار (BHIA) حاوي وانكومايسين انجام و آزمون مولكولي PCR براي شناسائي ژنهاي femB، mecA و vanA مورد استفاده قرار گرفت. يافته ها: ميزان مقاومت به متي سيلين 59% بود. دامنه MIC وانكومايسين بين mu;g/ml 0/75 تا mu;g/ml 4 قرار داشت. با روش Etest ميزان 92% ايزوله ها حساس و 8% داراي مقاومت هتروژن به وانكومايسين بودند. ولي آزمونهاي غربالي در محيط كشت BHIA حاوي mu;g/ml 3 و mu;g/ml 4 وانكومايسين بترتيب 18% مقاومت هتروژن و 4% مقاومت بينابيني به وانكومايسين را شناسايي نمود. در آزمون غربالي در BHIA محتوي mu;g/ml 6 وانكومايسين هيچ ايزوله اي قادر به رشد نبود. 100% ايزوله ها داراي ژنهاي femB و mecA بودند ولي هيچ ايزوله اي حاوي ژن vanA نبود. نتيجه گيري: آزمون Etest به تنهايي قادر به شناسايي تمامي ايزوله هاي با مقاومت هتروژن و بينابيني به وانكومايسين نبود. لذا استفاده از آزمونهاي غربالي در كنار آزمونهاي MIC الزامي است.

Background and Aim: Vancomycin is one of the last drugs used by human for treatment of infections caused by Methicillin resistant Staphylococcus aureus (MRSA) isolates. Since Staphylococcus aureus with heterogeneous, intermediate and complete resistance to vancomycin are in relation to high mortality rate and are increasing in the world, so investigating the incidence of these isolates is necessary. Materials and Methods: By using several phenotypic tests such as Gram stain, catalase, coagulase, DNase and mannitol fermentations and by screening resistance to methicillin, 100 MRSA isolates were identified. For identifying resistance to vancomycin, phenotypic tests with the disc diffusion method, determining MIC by Etest method and screening test in BHIA (Brain Heart Infusion Agar) containing vancomycin and molecular PCR test were carried out in order to identify femB, mecA and vanA genes. Results: Resistance to methicillin was 59%. Ranges of vancomycin MICs were between 0.75 micro;g/ml to 4 micro;g/ml. By Etest method 92% of isolates were sensitive and 8% showed heterogeneous resistance to vancomycin. However, screening tests in BHIA, containing 3 mu;g/ml and 4 mu;g/ml vancomycin, detected 18% heterogeneous resistance and 4% intermediate resistance to vancomycin, respectively. In screening tests using BHIA, with 6 mu;g/ml vancomycin no isolate was able to grow. Although all of the isolates contained femB and mecA genes, but none of them contained vanA gene. Conclusion: Etest alone was not able to identify all S.aureus isolates of heterogeneous resistance and intermediate resistance to vancomycin. As a result, the screening tests also should be used along with MIC tests.