ترجمه معنا شناختي عناصر فعلي -اسمي در قرآن

Semantic translation of the verb and noun elements in Quran

در زبان عربي كلمه از اسم، فعل و حرف تشكيل مي شود. وهركدام از اين عناصر در جايگاه خود معناي خاصي را به ذهن متبادر مي كند. در قرآن كريم كه در اوج فصاحت و بلاغت است، به دقيق ترين شكل از اين عناصر مدد گرفته شده است. از آن جا كه واژگان وحي به طور دقيق و كامل، مفاهيم و معاني مورد نظر را منتقل مي كنند لذا ترجمه آيات نيز بايد در نهايت دقت و ظرافت انجام شود. گروهاي فعلي اساساً علاوه بر معنا بر عنصر زمان نيز دلالتي دارند، حال آنكه گروه هاي اسمي مقيد به تخته بند زمان نيستند بلكه در گستره زمان ( گذشته، حال و آينده) جاري اند. در اين ميان برگردان عناصر فعلي قرآن در ترجمه هاي فارسي به جهت برابري هاي دو زبان مناقشه‌اي در پي ندارد و آنچه محل تأمل و بررسي است معادل گذاري عناصر اسمي است كه غالباً در ترجمه هاي قرآن ناديده انگاشته شده و به عناصر فعلي برگردانده شده است. چنين مواجهه‌اي از سوي مترجمان نهايتاً موجب عدم تعادل ميان معادل‌هاي ذكر شده  با ما به ازاي آن در متن اصلي گشته است. در اين نوشتار تعدادي از ترجمه‌هاي  آيات قرآن كريم كه در آن از عناصر اسمي فعلي استفاده شده، مورد بررسي قرار گرفته و معادل دقيق عنصر اسمي فعلي براي آن برگزيده شده است. اين پژوهش به روش توصيفي تحليلي نگاشته شده است.

The word is composed of three elements: noun and verb and grapheme. And each of these elements has special meaning. The Quran, which is a literary masterpiece, has used of these structures very good.  Because the words of revelation included the meaning fully and exactly, so the translation of verses must be accurate. The verbs express the time in addition to the meaning, while the nouns have not the time. Because of the equality between two languages Arabic and Persian, translation of the verbs in Quran into Persian is not a problem. But it is difficult to translate noun elements to Persian and usually the noun elements are translated to verbs. This action of the translators has caused an imbalance between the equivalents in front of the main text.