بررسي اثر تماس مستقيم سلولهايT بكر با سلولهاي فيبروبلاست تحريك شده با BCG بر القاي سلولهايT تنظيمي

Study the effect of cell-to-cell contact of naive T cells and BCG stimulated fibroblasts on regulatory T cell induction

سابقه و هدف: فيبروبلاست هاي استرو مايي گره لنفي در ارتباط تنگاتنگ با سلول هاي CD4+ T قرار دارند و بر فنوتيپ و عملكرد آن ها اثر مي گذارند. آگاهي از نحوه ميان كنش اين سلول ها به ويژه در شرايط ناپايدار همچون عفونت ها، به استفاده هاي بعدي از آن ها در كنترل و تنظيم پاسخ هاي ايمني كمك خواهد كرد. روش بررسي: سلول هاي فيبروبلاست گره لنفي به دو روش in vitro و in vivo، در محيط ايمني واجد BCG، قرار داده شدند. فيبروبلاست ها به روش هضم آنزيمي و ماركرهاي اختصاصي سطحي، جداشدند و به مدت 72 ساعت با لنفوسيت هاي T بكر به روش تماس مستقيم هم كشتي شدند. سپس لنفوسيت هاي T جدا شدند و پس از 72 ساعت كشت از نظر ميزان بيان ماركرهاي T تنظيمي و سايتوكاين هاي IL10, TGF beta;1, IL4 و IFN gamma; بررسي شدند. يافته ها: ميزان القاي سلول هاي T تنظيمي توسط فيبروبلاست هاي تحريك شده با BCG در روش in vivo بيش از فيبروبلاست هاي تحريك نشده است. در اين روش ميزان سايتوكاين IFN gamma; كاهش و سايتوكاين هاي تنظيمي TGF beta;1 و IL10 افزايش داشت. درحالي كه ميزان القاي سلول هاي T تنظيمي توسط فيبروبلاست هاي تحريك شده با BCG در روش in vitroبه طور معناداري كمتر از فيبروبلاست هاي تحريك نشده بود. در اين روش علاوه بر سايتوكاين تنظيمي IL10، سايتوكاين IFN gamma; نيز افزايش داشت كه نشان دهنده القاي جمعيت سلول هاي T مولدIFN gamma; است. نتيجه گيري: سلول هاي فيبروبلاست نه تنها بر القاي سلول هاي T تنظيمي از سلول هاي T بكر و عملكرد لنفوسيت هاي T اثر مي گذارند، ميان كنش آن ها با لنفوسيت هاي T متاثر از محيط است. در اين بررسي فيبروبلاست ها در دو محيط ايمني متفاوت در حضور BCG قرار داشتند كه در روشin vivo، به افزايش پاسخ تنظيمي و در روشin vitro به كاهش سلول هاي T تنظيمي منجر شد. به نظر مي رسد تفاوت رفتار فيبروبلاست ها در مراحل مختلف عفونت باشد.

Background: Lymph node stromal fibroblasts are interconnected with TCD4+ cells and affect their phenotype and function. Understanding the nature of these interactions under unusual conditions like infections will help to their application in control and regulation of immune responses. Materials and methods: Lymph node fibroblasts were affected in BCG primed immune environment by both invitro and in vivo method. Fibroblasts isolated through enzymatic digestion and surface markers and cocultured with spleen isolated naive T cells for 72hours in a celltocell contact manner. Then naive T cells were removed and cultured 72hours more and assessed for regulatory T cell marker expression and IL4, TGFbeta;1, IL10 and IFNgamma; cytokine production. Results: Results showed that in invivo stimulation method, more regulatory T cells was induced by BCG stimulated fibroblasts compared to nonstimulated fibroblasts. In this method, IFNgamma; cytokine production was reduced and IL10 and TGFbeta;1 regulatory cytokine production was increased. In contrast, in invitro stimulation method, regulatory T cell induction by BCG stimulated fibroblasts was significantly less than nonstimulated ones. In addition, both IL10 and IFNgamma; production was increased that indicate induction of IFNgamma; producing Tcells. Conclusion: Present study shows that fibroblasts affect regulatory Tcell induction and Tcell function. The result of this effect is dependent to environment. In this study, fibroblasts were isolated from two different BCG stimulated immune environment. They induced more regulatory responses in invivo condition and reduced regulatory responses in invitro environment. This result demonstrates different fibroblast behavior at different phases of infection.