بررسي كيفيت محيطي فضاهاي داخلي با تاكيد بر آسايش حرارتي در خانه هاي سنتي نمونه هاي موردي : دو خانه قجري در شيراز

بخش عمده اي از فعاليت هاي زندگي هر انسان در فضاهاي داخلي صورت مي گيرد. طبق آمار در كشورهاي غربي حدود 90درصد از زمان زندگي در محيط هاي داخلي سپري مي شود؛ ازاين رو در سال هاي اخير توجه به كيفيتِ محيطيِ داخلي، از سوي سازمان ها و انجمن هاي معماري كشورهاي مذكور با جديت دنبال مي شود و ازآنجاكه كيفيت فضاهاي داخل به طور مستقيم در سلامت ساكنان اثر مي گذارد، توجه به اين مفهوم در ابعاد مختلف آن مانند كيفيت هواي داخل، آسايش حرارتي و همچنين آسايش بصري و صوتي، امري بسيار حائز اهميت است و مطالعه دقيق آن در ايران بايد ضروري تلقي شود. آسايش حرارتي فضاهاي داخلي يكي از مهم ترين نكات اين مفهوم است كه در بحث حاضر توجه بيشتري به آن خواهيم داشت. بررسي اين عامل در دو نمونه از خانه هاي دوره قاجار در شيراز با استفاده از برداشت هاي ميداني و تطبيق آن با شبيه سازي نرم افزاري صورت پذيرفته است. اطلاعات گردآوري شده در دو مرحله تحليل شده اند. در مرحله اول رفتار حرارتي هريك از فضاها با استاندارد جهاني اشري مقايسه شده و سپس رابطه بين ويژگي هاي معماري و نتايج عملكرد حرارتي اتاق ها مورد بررسي قرار گرفته است؛ با اين هدف كه اگر نشاني از توجه به آسايش حرارتي در اين مكان ها بود، عوامل آن چيست و چگونه مي توان اين عوامل را در طراحي خانه هاي امروزي احيا كرد و با صرف كمترين انرژي به حدود آسايش در فصول گرم و سرد رسيد. نتايج مطالعات نشان مي دهند كه اتاق هاي اين خانه ها به لحاظ تامين آسايش حرارتي عملكرد مناسبي داشته و به يقين در زمان گذشته، اين عملكرد بهتر بوده است؛ براي مثال اتاق شاه نشين در حدود هشت ماه از سال در محدوده آسايش قرار دارد.