تاثير كمبود آب قابل دسترس و غلظت سيليسيم محلول غذايي بر برخي ويژگي هاي فيزيولوژيك، بيوشيميايي و رشد گياه گندم

به منظور بررسي تاثير غلظت سيليسيم محلول غذايي بر برخي صفات فيزيولوژيك، بيوشيميايي و رشد گياه گندم (رقم چمران) در شرايط تنش كمبود آب، اين آزمايش در بهار سال 1391 در آزمايشگاه دانشگاه كشاورزي و منابع طبيعي رامين خوزستان به صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار انجام شد. تنش كمبود آب در سه سطح (شاهد يا بدون تنش، كمبود ملايم (فشار اسمزي 5- اتمسفر) و كمبود شديد (فشار اسمزي 10- اتمسفر) با حل كردن 175 و 230 گرم پلي اتيلن گليكول 6000 در هر ليتر آب مقطر) اعمال شد. مقادير مختلف سيليسيم (صفر، 1، 2 و 3 ميلي مولار) به شكل سيليكات پتاسيم (K2SiO3) به عنوان عامل دوم آزمايش بود. نتايج نشان داد كه تنش شديد كمبود آب باعث افزايش معني دار پرولين آزاد (4/74 درصد) و سيليسيم اندام هوايي (1/69 درصد) و كاهش مقدار پروتئين هاي محلول، هدايت روزنه اي، شاخص پايداري غشا و وزن خشك اندام هوايي و ريشه به ترتيب 6/18، 6/66، 2/24، 8/37 و 9/51 درصد نسبت به شاهد شده است. همچنين، اثر سيليسيم در محلول غذايي، به جز وزن خشك ريشه، بر ساير صفات مورد بررسي معني دار بود. سيليسيم بيشترين تاثير را بر غلظت سيليسيم اندام هوايي داشته و سبب افزايش 53 درصدي اين شاخص شد. حضور سيليسيم در شرايط عدم تنش كمبود آب اثر معني داري بر صفات نداشته و با افزايش شدت تنش، اثر آن نيز افزايش يافت. كاربرد 2 و 3 ميلي مولار سيليسيم در شرايط تنش ملايم باعث افزايش به ترتيب 18 و 21 درصد و در شرايط تنش شديد 25 و 31 درصد وزن خشك اندام هوايي نسبت به تيمار بدون سيليسيم گرديد و بين اين دو مقدار تفاوت معني داري مشاهده نشد.