تحليلي از مباني و مؤلفه‌هاي مثبت‌انديشي و راهكارهاي پيدايش آن در اسلام و عهدجديد

An Analysis of Fundamentals and Factors of Positive Thinking and the Ways of its Emergence in Islam and the New Testament

در دنياي كنوني، مطالعات تطبيقي بين اديان،يكي از راه هايي است كه موجب ايجاد صلح و همزيستي و تقريب بين پيروان اديان مي شود. يافتن مفاهيم مشترك مي تواند اساس گفتگوي شرايع الهي و زمينه اي جهت رفع سوء تفاهم ها و دستيابي به نقاط مشترك باشد. در اين راستا، نوشتار حاضر برآن است كه به روش توصيفي تحليلي، به بررسي مفهوم مثبت انديشي، در متون ديني اسلام و مسيحيت پرداخته و مباني مشترك و مورد اختلاف اين دو حوزه را در موضوع فوق كشف نمايد تا بدين وسيله، به تعارف مبنايي تعاليم اديان در راستاي تفاهم پيروان آن ها كمك كرده باشد. براي نيل بدين هدف، ابتدا واژه شناسي مفهوم مثبت انديشي در اسلام و مسيحيت انجام شده و سپس راهكارهاي ايجاد و تقويت آن، در هريك اديان فوق، بررسي گرديده است. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه مفهوم مثبت انديشي در اديان توحيديِ اسلام و مسيحيت از راه كليدواژه اميد قابل پيگيري است كه متعلق اصلي اين اميد، در بينش توحيدي اسلام، خداوند سبحان و در اناجيل سه گانه(متي، مرقس و لوقا) و نيز تعاليم پولس، وعده فرارسيدن ملكوت است. در تفكرات يوحنا نيز، مسيح سرچشمه اميد به شمار مي آيد. البته گرچه پيرامون كيفيت دستيابي به اين اميد و راهكارهاي تقويت آن، در اديان فوق، اختلافاتي وجود دارد اما به طور كلي، اميد، در دو حوزه فوق، مرتبط با هدفمندي حيات بشر بوده و در راستاي زندگاني اخرويآدمي واقع شده است. از آثار و كاركردهاي آن نيز، تقويت روح محبت و احسان به سايرين است. واژه هاي كليدي مثبت انديشي، اميد، قرآن، عهد جديد، هدف در دنياي كنوني، مطالعات تطبيقي بين اديان،يكي از راه هايي است كه موجب ايجاد صلح و همزيستي و تقريب بين پيروان اديان مي شود. يافتن مفاهيم مشترك مي تواند اساس گفتگوي شرايع الهي و زمينه اي جهت رفع سوء تفاهم ها و دستيابي به نقاط مشترك باشد. در اين راستا، نوشتار حاضر برآن است كه به روش توصيفي تحليلي، به بررسي مفهوم مثبت انديشي، در متون ديني اسلام و مسيحيت پرداخته و مباني مشترك و مورد اختلاف اين دو حوزه را در موضوع فوق كشف نمايد تا بدين وسيله، به تعارف مبنايي تعاليم اديان در راستاي تفاهم پيروان آن ها كمك كرده باشد. براي نيل بدين هدف، ابتدا واژه شناسي مفهوم مثبت انديشي در اسلام و مسيحيت انجام شده و سپس راهكارهاي ايجاد و تقويت آن، در هريك اديان فوق، بررسي گرديده است. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه مفهوم مثبت انديشي در اديان توحيديِ اسلام و مسيحيت از راه كليدواژه اميد قابل پيگيري است كه متعلق اصلي اين اميد، در بينش توحيدي اسلام، خداوند سبحان و در اناجيل سه گانه(متي، مرقس و لوقا) و نيز تعاليم پولس، وعده فرارسيدن ملكوت است. در تفكرات يوحنا نيز، مسيح سرچشمه اميد به شمار مي آيد. البته گرچه پيرامون كيفيت دستيابي به اين اميد و راهكارهاي تقويت آن، در اديان فوق، اختلافاتي وجود دارد اما به طور كلي، اميد، در دو حوزه فوق، مرتبط با هدفمندي حيات بشر بوده و در راستاي زندگاني اخرويآدمي واقع شده است. از آثار و كاركردهاي آن نيز، تقويت روح محبت و احسان به سايرين است.

In the current world, the comparative study of religions is one of the ways which provides peace and coexistence and makes the believers of religions closer together. Finding the common notions could be a foundation for the dialog among the monotheistic religions and a background to eliminate the misunderstandings and to reach common point of views. The cornerstone of all the common efforts of the believers to the religions is to reach to an understanding for building a better world where true peace is established. In this way, the article seeks to verify the notion of positive thinking in the religious resources of Islam and Christianity. In order to understand the foundations of the religious teachings and to provide a better understanding among the believers, then, the article tries to discover the common fundamentals and the opposing points about the positive thinking in these two religions. We firstly try to explain the notion of positive thinking in Islam and Christianity and then to offer the recommended ways in both religions to create and to strengthen this way of thinking. As the different parts of the New Testament is not theologically homogeneous, this collection has been verified and explained in four different parts: Three Gospels (Matthew, Mark and Luke), Johns thoughts, thoughts and ideas of Paul and finally the Christian sects and late scholars. The findings of the survey show that the notion of positive thinking in the monotheistic religions of Islam and Christianity can be traced back by the keyword quot Hopequot . It is only the hope which could finally create the soul of positive attitude and thinking inside the humankind. This hope is accompanied by the prospect and causes the humankind to work hard to reach his/her goals. However, there are some opposing points in these two religions about the basic student, University of Esfahan [1] Professor, Research Institute of Hawzah and University foundation of this true hope: From the Koran viewpoint, the main foundation of the hope is God (Ensheghagh /6) and the human is obliged to follow his worldly goals in accordance with this foundation as well as faith to God and avoidance of committing sins (Towbeh /71). In other hand, the basic foundation of hope in the Three Gospels (Matthew, Mark and Luke) and the teachings of Paul is the promise of a coming Kingdom. Although there are some opposing views about the meaning of this as well as the ways to attain this hope, this hope is generally related to the purpose of human life and his/her life hereafter. The Christ, in the Johns thoughts, is the source of hope and everybody, believing in God, must also have hope to Jesus Christ. Effects and functions of such hope are strengthening the spirit of love and kindness to others. Hence, in Christianity, the hope and positive thinking about the future, along with good deeds, reflects different viewpoints. In the other hand, in Koran, this is faith to God and fulfilling the Sharia orders which ignite and strengthen this hope and way of thinking. This is the base that continues nowadays with Vilāya and the love for Ahlulbeit in the Shiite views