موانع مشاركت مردمي در راستاي مأموريت نيروي انتظامي در پيشگيري سرقت از منازل

-

زمينه و هدف:در رويكرد پليس جامعه‌محور، توسعه‌ي مشاركت مردمي، مي‌تواند نقش بسيار مهمي در ارتقاي عملكرد نيروي انتظامي در كاهش سرقت ايفا كند. هدف اين مقاله آن است كه ضمن سنجش ميزان مشاركت مردم در پيشگيري از سرقت، متغيرهاي تأثيرگذار بر اين امر شناسايي شود و موانع مشاركت معرفي گردند. روش‌شناسي:اين مطالعه به لحاظ هدف، كاربردي و به لحاظ روش، توصيفي پيمايشي است. براي اندازه‌گيري متغيرهاي تحقيق، از پرسشنامه‌ي محقق‌ساخته، كه اعتبار آن تأييد گرديده، استفاده شده است. جامعه‌ي آماري، كليه‌ي سرپرستان خانوارهاي ساكن در محدوده‌ي مناطق هشت‌گانه‌ي شهرداري تبريز است كه نمونه‌ا‌ي 386 نفري از آن، با استفاده از روش نمونه‌گيري احتمالي متناسب با حجم، انتخاب شده‌است. يافته‌ها: يافته‌ها حاكي از آن است كه ميانگين ميزان مشاركت مردمي در پيشگيري از وقوع سرقت از منازل، در حد 3/2 و نسبتاً پايين است و از يازده فرضيه پيشنهادي، تنها تأثير متغيرهاي ميزان سرمايه اجتماعي افراد، ميزان تمايل به رفتارهاي غيرهميارانه، نوع مالكيت واحدهاي مسكوني، منطقه سكونت افراد و موقعيت جغرافيايي آن‌ها، معنادار بوده است. نتايج: فقدان روش‌هاي كارآمد و فراگير، براي آموزش صحيح مشاركت در پيشگيري از سرقت و افزايش كم و كيف آگاهي مردم و در عين حال عدم توجه به نهادينه‌سازي اين آگاهي‌ها در بستر ساختارهاي اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي از موانع اصلي بسط و توسعه مشاركت مردمي در پيشگيري از سرقت محسوب مي‌شود.