تاثير افزودن پاميس و بنتونيت به بستر كشت خاك اره بر صفات رويشي فلفل دلمه اي گلخانه اي

كشت هاي گلخانه اي بدون خاك در ايران، همانند بسياري از كشورهاي جهان، در حال توسعه است. پژوهش حاضر به منظور ارزيابي امكان استفاده از خاك اره درشت و تاثير افزودن بنتونيت و پاميس به آن بر رشد رويشي فلفل دلمه اي قرمز رقم Inspratian انجام گرديد. آزمايش به صورت طرح بلوك هاي كامل تصادفي با هشت تيمار و چهار تكرار در گلخانه دانشكده كشاورزي دانشگاه صنعتي اصفهان انجام شد. بسترها با نسبت هاي مختلف حجمي شامل: خاك اره 100%، خاك اره+ پاميس به نسبت هاي 5، 10 و 15 درصد، خاك اره+ بنتونيت به نسبت هاي 5، 10 و 15 درصد و يك بستر رايج (پيت80%+ پرليت20%) بودند. نتايج نشان داد كه پس از پيت، در بيشتر موارد، گياهان كاشته شده در بستر خاك اره به همراه پاميس نسبت به تيمارهاي خاك اره خالص و خاك اره به همراه بنتونيت داراي رشد رويشي بهتري بودند. براي نمونه، بيشترين وزن تر و خشك اندام هوايي و وزن خشك ريشه مربوط به تيمار خاك اره 85%+ پاميس 15% بود. نتايج همچنين نشان داد كه پس از پيت، بيشترين ميزان كلروفيل مربوط به تيمارهاي خاك اره 95%+ پاميس 5% و خاك اره 90%+ بنتونيت 10% بود و كمترين ميزان كلروفيل مربوط به تيمار خاك اره خالص بود. زودترين گل دهي، ميوه دهي و رنگ اندازي پس از بستر پيت در تيمار خاك اره به همراه پاميس 15% بود كه با تيمارهاي خاك اره به همراه پاميس 5 و 10 درصد تفاوت معني داري نداشت.