تاثير پوترسين و شوري بر ويژگي هاي مورفولوژيك، بيوشيميايي و رنگيزه هاي گياه هميشه بهار (Calendula officinalis L.)

براي بررسي تاثير تنش شوري و پوترسين بر برخي ويژگي هاي مورفولوژيك، بيوشيميايي و رنگيزه هاي گياه هميشه بهار، آزمايشي به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي شامل چهار سطح كلريد سديم (1، 3، 6 و 9 دسي زيمنس بر متر) و سه سطح پوترسين (صفر، 1 و 2 ميلي مولار) در گلخانه انجام شد. كلريد سديم به صورت كاربرد خاكي و تيمار پوترسين به صورت محلول پاشي برگي بود. نتايج نشان داد كه شوري كليه پارامترهاي رويشي و رنگيزه ها را به طور معني داري كاهش داد؛ ولي ميزان قند احياء برگ و ريشه را افزايش داد. كاربرد پوترسين باعث افزايش كليه پارامترهاي بيوشيميايي و رنگيزه هاي هميشه بهار شد؛ ولي بر تعداد و قطر گل تاثير معني داري نداشت. محلول پاشي 2 ميلي مولار پوترسين تحت شوري 9 دسي زيمنس بر متر، به ترتيب وزن تر گل، وزن خشك شاخساره، كلروفيل a، كلروفيل كل، كاروتنوئيد گلبرگ و قند احياء برگ را به ميزان 29، 27، 35، 32، 17 و 15 درصد نسبت به عدم مصرف پوترسين افزايش داد. بر اساس نتايج حاصل از اين پژوهش، كاربرد پوترسين موجب بهبود ويژگي هاي رشدي، بيوشيميايي و رنگيزه هاي گياه هميشه بهار تحت تنش شوري شد.