اثر ايندول بوتيريك اسيد بر ريشه زايي قلمه خشبي سوفوراي ژاپني (Sophora japonica L.)

سوفوراي ژاپني درخت خزان كننده با گل هاي سفيد تا شيري رنگ خوشبو، با گل آذين خوشه مركب، است. از اين درخت در فضاي سبز شهري مناطق مركزي ايران كمتر استفاده شده است. يكي از دلايل آن، كمبود اطلاعات در مورد ازدياد اين گياه است. در اين آزمايش، اثر غلظت هاي مختلف ايندول بوتيريك اسيد و نمك پتاسيم- ايندول بوتيريك اسيد (صفر، 5000، 10000، 15000 و 20000 ميلي گرم در ليتر) بر ريشه زايي قلمه هاي خشبي سوفوراي ژاپني، با پاگرما و بدون پاگرما، مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه قلمه هاي خشبي بدون پاگرما ريشه زايي نداشتند و تنها توليد كالوس نمودند. پاگرما اثر معني داري بر همه تيمارهاي به­كار برده داشت. بيشترين ميزان ريشه زايي در غلظت 20000 ميلي گرم در ليتر ايندول بوتيريك اسيد و نمك پتاسيم آن (به ترتيب 66/ 56% و 33/ 53%) در 80 روز پس از كشت قلمه ها حاصل شد. بلندترين طول ريشه در روز 80، مربوط به غلظت 20000 ميلي گرم در ليتر نمك پتاسيم- ايندول بوتيريك اسيد بود. افزايش غلظت هاي هورموني، باعث افزايش درصد ريشه زايي، تعداد ريشه، سطح برگ، ميزان كربوهيدرات ريشه، وزن تر و خشك ريشه، ساقه و برگ شد. اما با كاهش غلظت هاي هورموني، نسبت تعداد جوانه نورسته به تعداد جوانه خفته و ميزان كربوهيدرات برگ افزايش يافت.