بررسي آزمايشگاهي اثر زاويه و نفوذپذيري تك آبشكن بر روي ابعاد چاله آبشستگي در شرايط غير مستغرق

آبشكن از جمله سازه هايي است كه نقشي مهم و اساسي در كاهش نيروي برشي وارد بر ساحل رودخانه دارد. تقابل اين سازه و جريان آب باعث ايجاد گردابه هاي قوي در دو راستاي افقي و عمودي در اطراف آبشكن شده، كه عامل اصلي پديده آبشستگي اطراف سازه آبشكن و در نتيجه شكست آن مي باشد. الگوي جريان پيرامون آبشكن و مقادير فرسايش و رسوبگذاري بستر رودخانه به عوامل مختلفي مانند نوع آبشكن، موقعيت قرارگيري، زاويه ي آن نسبت به ديواره ها، و ساير پارامترها بستگي دارد. يكي از مهم ترين اين پارامترها نفوذپذيري سازه آبشكن مي باشد. در اين مطالعه آزمايشگاهي، به بررسي اثر نفوذپذيري و زاويه تك آبشكن غيرمستغرق بر روي ابعاد چاله آبشستگي پرداخته شده است. نتايج نشان داد كه با افزايش نفوذپذيري به ميزان 50 درصد، آبشستگي به ميزان زيادي كاهش مي يابد. براي 24/0Fr=، درحالت قائم (90 درجه ) با 50 درصد نفوذپذيري، عمق، طول و عرض آبشستگي نسبي در مقايسه با حالت نانفوذپذير به ترتيب 67، 3/75 و 5/45 درصد كاهش يافت. همچنين، براي زاويه 120 درجه عمق، طول و عرض آبشستگي نسبي به ترتيب 1/64، 1/72 و 4/35 درصد كاهش يافت. به طور مشابه براي زاويه 60 درجه نيز در عمق، طول و عرض نسبي چاله آبشستگي كاهش مشاهده شد كه مقادير مربوط به آن ها به ترتيب 2/60، 7/68 و 8/38 درصد اندازه گيري شد. همچنين در حالت 50 درصد نفوذپذيري، بيشترين آبشستگي مربوط به آبشكن با زاويه 60 درجه بود كه متوسط عمق، طول و عرض آبشستگي نسبي براي اين حالت به ترتيب برابر با 19/0، 7/0 و 2/1 تعيين گرديد.