تركيب‎هاي قالبي فارسي و كاركردهاي متني آنها در نگارش

Persian Formulaic Sequences and Their Textual Functions in Writing

توجه روزافزونِ عبارت‌شناسان به تركيب‎هاي قالبي در دهه‌ي اخير نشان‌دهنده‌ي اهميت كاركردي آنها است. تركيب‎هاي قالبي، عناصر زباني پيش‌ساخته‎اي هستند كه به صورت يك مجموعه، نگهداري و بازيابي مي‎شوند. هدف پژوهش حاضر بررسي ويژگي‎هاي كاركردي تركيب‎هاي قالبي فارسي و ارتباط آنها با مهارت نگارش است. در اين پژوهش، تركيب‎هاي قالبي در نوشته‎هاي فارسي توليد شده توسط 10 گويشور زبان فارسي از نظر كمّي و كيفي مورد بررسي قرار گرفته‎اند. پيكره‌ي توليد‌ شده در اين پژوهش شامل 100 نمونه‌ نوشته‌ي فارسي بوده كه از نظر كيفيتِ به‌كارگيري تركيب‎هاي قالبي از انواع كاركردي مختلف و همچنين سطح مهارت نگارش، نمره‌گذاري شده‎اند. در بخش كمّي، از تحليل بسامد، تحليل همبستگي و تحليل آزمون خي‌ و در بخش كيفي از تحليل محتوا و مصاحبه‎هاي گذشته‌نگر براي كاويدن پيش‌فرض‎ها، تحليل‎ها و داوري‎ مشاركان استفاده شده است. نتايج مطالعه‌ي حاضر نشان مي‎دهد كه (1) بسامد بالاي استفاده از تركيب‎هاي قالبي فارسي لزوماً كيفيت نوشتار را بالا نمي‎برد و (2) بررسي ويژگي‎هاي كاركردي تركيب‎هاي قالبي بايد با توجه به وجوه بينازباني آنها و گاه با توجه به دانش زبان انگليسي گويشوران فارسي انجام شود. يافته‎هاي اين پژوهش را مي‌توان در مطالعات زبان‌شناختي و آموزش زبان فارسي به گويشوران ساير زبان‌ها مورد توجه قرار داد.

The growing attention to formulaic sequences during the last decade indicates that the functional features of such sequences play a crucial role in writing. Formulaic sequences are prefabricated linguistic components which are stored and retrieved as a whole. The present study aims to examine the functional features of such sequences in Persian writings. To do so, 10 writing sles of Persian native speakers were qualitatively and quantitatively analyzed. The corpus included 100 sle writings which were scored with regard to using the formulaic sequences from different functional categories as well as writing skill level. In the quantitative phase, frequency analysis, correlation analysis and Chi square analysis were employed whereas in the qualitative phase, content analysis and retrospective interviews were used to explore the participants presumptions, analyses, and judgments. The results showed that (1) high frequency of using formulaic sequences would not necessarily guarantee the quality of writing and (2) studying the functional features of formulaic sequences is suggested to be conducted with paying full attention to inter lingual characteristics as well as the Persian speakers knowledge of English. The findings of the research could be utilized in linguistic studies and Teaching Persian to Speakers of Other Languages (TPSOL).