مفهوم و آثار عبارات «ارتباط كامل داشتن»، «منوط بودن»،«مربوط بودن» و«هم‌منشأ بودن» دعاوي در قانون آيين دادرسي مدني

The Concept and Legal Effects of “Complete Relation”, “Subject to”, “Relating to” and “Having Same Origin” in Iranian Civil Code

ارتباط كامل وقتي بين دعاوي متعدد مطرح مي شود كه يا دعاوي متعدد از طرف خواهان و خوانده عليه همديگر اقامه شده باشد (طاري يا جداگانه و مستقل) يا اينكه دعاوي متعدد توسط خواهان اقامه شده و دفاعيات خوانده در مقابل اين دعاوي واحد باشد. اگر از طرف خواهان دعاوي متعددي عليه شخصي اقامه شود در صورتي كه بين آن ها ارتباط وجود داشته باشد، اين ارتباط يا به صورت منوط به است يا ناشي از يك منشأ هستند. اختيارات خواهان در زمينه اقامه ي دعاوي متعدد برطبق ماده ي 65 قانون آيين دادرسي مدني تا زمان تقديم دادخواست بوده و ماده ي (98 آن قانون) ادامه اختيارات خواهان در ماده ي 65 مذكور، ولي به صورت محدود مي باشد. اين مقاله به بررسي مفهوم عبارات فوق اختصاص دارد. مبناي مطالعه حقوق ايران است، هرچند كه بررسي تطبيقي با قانون جديد آيين دادرسي مدني فرانسه نيز انجام خواهد شد.

The complete relation between different claims is exist when the plaintiff and the defendant filed different multiple claims against each other or the plaintiff filed different claims while the defendant has same defenses for all claims. The multiple claims filed may have relation with each other or one may be subject to other or all may have relation with each other and so on. In the Iranian civil code, we can find different articles relating to these relations between claims. In this paper I am discussing these articles with a comparative survey on French New Code of Civil Procedure. These phrases have very closest relation with each other and sometimes the statute has used one instead of the other.