مداخله شناختي - رفتاري - هيجاني زوج‌محور بر كاهش مشكلات جنسي در بيماران مبتلا به روماتوئيد آرتريت يك مطالعه مقدماتي

Studying the Effectiveness of Couples Oriented Emotional-Cognitive-Behavioral Intervention on Reduction of Sexual Problems in Patients with Rheumatoid Arthritis: A Preliminary Study

هدف‌ اين پژوهش طراحي و آزمون اثربخشي يك مدل مداخله شناختي رفتاري هيجاني زوج‏محور و مقايسه آن با يك مدل بيمار محور در كاهش مشكلات جنسي در زنان مبتلا به روماتوئيد آرتريت بود. طرح پژوهش از نوع شبه تجربي با پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري سه ماهه بود. به همين منظور، تعداد 90 نفر از زنان مبتلا به بيماري روماتوئيد آرتريت از درمانگاه روماتولوژي مجتمع بيمارستاني امام خميني و دو مطب روماتولوژي خصوصي در شمال و مركز شهرتهران از طريق نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي به سه گروه مداخله زوج محور، مداخله بيمارمحور و يك گروه كنترل اختصاص يافتند. پيش از مداخله مقياس وضعيت جنسي گلومبك راست (GRISS-F) توسط شركت كنندگان تكميل شد و شاخص آنزيم التهاب (ESR) از طريق انجام آزمايش خون سنجيده شد. سپس گروه‌هاي آزمايش در برنامه مداخله زوج محور (7 جلسه با حضور زوجين) و برنامه مداخله بيمار محور (7 جلسه صرفا حضور شخص بيمار) شركت كردند و گروه كنترل در فهرست انتظار باقي ماند. بعد از اجراي مداخله و نيز در پيگيري سه ماهه مجددا كليه شركت كنندگان پرسشنامه را تكميل كردند و آزمايش خون صرفا در مرحله پس آزمون مجددا به عمل آمد. نتايج پژوهش با استفاده از تحليل واريانس اندازه گيري مكرر نشان داد كه عليرغم موثر بودن هر دو مداخله، مداخله زوج محور تفاوت معني داري با مداخله بيمار محور از نظر ميزان تاثير بر كاهش مشكلات جنسي افراد مبتلا به روماتوئيد آرتريت دارد و‌اين تاثير در پيگيري سه ماهه نيز پايدار بود. عليرغم كاهش آنزيم التهابي (CRP)در پس آزمون در همه گروه ها، تفاوت معني داري بين سه گروه وجود نداشت. بنابراين، مداخله شناختي – رفتاري هيجاني زوج‏محور به عنوان مداخله‏اي موثر مي‏تواند جهت كاهش مشكلات جنسي در بيماران روماتوئيد آرتريت به كار گرفته شود، حتي اگر تأثيري بر كاهش آنزيم‌هاي التهابي ناشي از بيماري نداشته باشد.

Besharat, M. A Salehi, M Rostamian, A Ghorbani, N The aim of this study was to design and test the effectiveness of a couples oriented emotionalcognitivebehavioral intervention model and patientoriented cognitivebehavioral intervention model of sexual problems in women with rheumatoid arthritis. The research used a quasiexperimental design with pretest, and posttest, and a 3 month of followup. The research sles consisted of 90 women with rheumatoid arthritis recruited from Imam Khomeini hospital’s rheumatology corridor as well as 2 rheumatology medical offices in northern and central Tehran. They were divided to three groups, including the first experimental group (intervention based on the couplesoriented emotionalcognitivebehavioral model), the second experimental group (intervention based on the patientoriented cognitivebehavioral model), and the control group. The measuring instrument used was Golombok Rust Inventory of Sexual Satisfaction (GRISSF) which was filled by participants at the pretest, posttest, and 3month followup stages. The inflammatory marker (CRP) levels also were measured through blood tests before and after interventions. The result of repeated measures analysis showed that both models can be effective, but in comparison with the patient–oriented intervention, the couple–oriented intervention seemed to have a more significant positive impact on the reduction of sexual symptoms. However, there was still no difference in the level of the inflammatory marker (CRP) in pre and post tests of the 3 groups. According to the findings, it can be concluded that the couplesoriented emotionalcognitivebehavioral intervention can be used as an effective intervention to reduce sexual problems in patients with rheumatoid arthritis even though it does not seem to have any impact on the inflammatory marker (CRP).