بررسي رابطه بين مهارت هاي ارتباطي مديران با رضايت شغلي و تعهد سازماني كاركنان سازمان هاي ورزشي؛ مدل معادلات ساختاري

پژوهش با هدف بررسي رابطه بين مهارت هاي ارتباطي مديران با رضايت شغلي و تعهد سازماني كاركنان سازمان هاي ورزشي و ارائه مدل انجام شد. پژوهش همبستگي بود كه به صورت ميداني انجام گرديد. از ميان200 نفر از مديران ورزشي استان اصفهان نمونه اي با حجم 132 نفر با روش تصادفي طبقه اي بر اساس فرمول كوكران انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي استاندارد مهارت هاي ارتباطي بارثون(1990)، رضايت شغلي شكركن (1383) و تعهد سازماني آلن و مي ير (1991)با پايايي به ترتيب (81/0، 89/0 و 85/0) استفاده شد. از آزمون هاي پيرسون براي همبستگي بين متغيرها و تحليل مسير براي روابط علي بين متغيرها با استفاده از نرم افزار SPSS و LISREL استفاده شد. بر اساس نتايج آزمون t بين وضعيت موجود و وضعيت مطلوب متغييرهاي اصلي تحقيق در بين نمونه آماري تفاوت وجود داشت. بين مهارت هاي ارتباطي با رضايت شغلي (448/0=r) وتعهد سازماني (371/0=r) و نيز بين رضايت شغلي و تعهد سازماني (469/0=r) ارتباط مثبت و معني دار وجود دارد. در نهايت نتايج آزمون مدل سازي معادلات ساختاري نشان داد كه ارائه مدل رابطه بين مهارت هاي ارتباطي مديران با رضايت شغلي و تعهد سازماني كاركنان سازمان هاي ورزشي از نيكويي برازش مناسبي برخوردار است. به طور كلي مي توان گفت مهارت هاي ارتباطي به عنوان يكي از مهارت هاي اساسي مديران مي تواند بر رضايت شغلي و تعهد سازماني از متغيرهاي سازماني تاثيرگذار باشد، لذا در سازمانهاي ورزشي در فرايند بكارگيري افراد در پستهاي مختلف مهارتهاي بنيادي ارتباطي افراد به عنوان عاملي اثر گذار بر فرايندهاي سازماني مد نظر متوليان قرار گيرد.