نقش سرمايه انساني بر رابطه دستمزد و بهره‌وري نيروي كار در صنايع كارخانه‌اي ايران

The Role of Human Capital on the WageProductivity Nexus in Iranian Manufacturing Industries

در اين مطالعه كوشش شده است تا رابطه دستمزد و بهره‌وري صنايع كارخانه‌اي ايران در سناريوهاي مختلف مورد بررسي قرار گيرد. به اين منظور از داده‌هاي 21 رديف از طبقات ISIC كارخانه‌هاي ايران طي سال‌هاي 1377 الي 1391 استفاده شد. در پردازش اطلاعات، به ناهمساني رفتار داده‌ها بين مقاطع توجه شده است. نتيجه ابتدايي بررسي نشان دهنده ناهمساني واكنش بهره‌وري به دستمزد در بين صنايع است. به همين دليل و با توجه به تغييراتي كه در بافت نيروي كار كارخانه‌ها طي دهه 1380 شكل گرفته است، صنايع از جنبه سرمايه انساني به دو دسته طبقه‌بندي شد و رابطه دستمزد با بهره‌وري در هر گروه بصورت جداگانه مورد آزمون قرار گرفت. يافته‌هاي اين پژوهش نشان مي‌دهد كه در صنايع داراي سرمايه انساني بالا، افزايش دستمزد مي‌تواند به بهبود بهره‌وري منجر شود. اما در صنايعي كه داراي سرمايه انساني پاييني هستند، رابطه‌اي بين دستمزد و بهره‌وري مشاهده نشد.

This study tries to investigate wageproductivity relation in Iranian manufacturing industries. For this purpose, 21 rows of ISIC categories of Iranian factories have been used during years of 19982012. Panel data Econometric method has been applied for data processing in homogenous and heterogeneous mode. The initial result shows a unique explanation could not be found regarding productivity reaction to wage in different manufacturing industries. Therefore, the industries have been divided to two separate groups: the industries with high and low human capital. Then, wageproductivity relation has been tested separately for each group. The results show wageproductivity relation occurs in the industries with higher human capital. In other words, productivity will be increased by wage rising. However, there is not wageproductivity relation for the industries with low human capital.