تجارب آموزشي و درماني اعضاي هيات علمي باليني از مفهوم پزشكي مبتني بر شواهد : مطالعه كيفي

زمينه: پزشكي مبتني بر شواهد از تلاشهاي پژوهشي اخير براي اصلاح نظام خدمات درماني بود، كه نيازمند ارزشيابي در موقعيت هاي واقعي است. مطالعه حاضر در صدد تبيين مفهوم پزشكي مبتني بر شواهد در تجربيات آموزشي و درماني اعضاي هيات علمي باليني بود. روش ها: مطالعه با رويكرد كيفي از نوع پديدار شناختي (phenomenology) انجام شد. جامعه آماري شامل اعضاي هيات علمي باليني دانشگاه علوم پزشكي كرمانشاه بودند. نمونه گيري به روش هدفمند (purposeful) انجام شد. حجم نمونه آماري به روش قانون بسندگي نمونه ها، تعيين شد. جمع آوري داده ها به وسيله مصاحبه نيمه ساختار يافته انجام شد. تفسير داده ها از الگوي كلايزي (Collaizzi)، همزمان با جمع آوري داده ها صورت پذيرفت. يافته ها: از تفسير داده ها در كل، سه تم اصلي استخراج شد. اين تم ها شامل: ناآگاهي و عدم استفاده (بي اطلاع از مفهوم، عدم استفاده، ارجاع به همكاران، تجويز آزمايش)، استفاده آگاهانه يا ناآگاهانه (استفاده از ژورنال، سايت علمي، آگاه از فرآيند)، و باورها (اعتقاد به ضرورت و عدم اعتقاد به ضرورت)، حاصل شد. نتيجه گيري: يافته ها نشان داد كه در تجارب مشاركت كنندگان، عدم استفاده صحيح از پزشكي مبتني بر شواهد، به صورت آگاهانه يا ناآگاهانه وجود داشت. لذا نياز به برنامه ريزي آموزشي منظم و همچنين فراهم آوردن امكانات و زيرساخت هاي مناسب و رفع موانع بر سر راه به كارگيري اين فرآيند توصيه مي شود.