پايايي آزمون-بازآزمون، روايي سازه و همخواني دروني نسخه فارسي‌شده آزمون «مقياس تعادل پيشرفته فولرتون» در سالمندان ايراني مقيم جامعه

Test-retest Reliability, Convergent Validity, and Internal Consistency of the Persian Version of Fullerton Advanced Balance Scale in Iranian Community-dwelling Older Adults

اهداف هدف این مطالعه بررسی روایی سازه، پایایی آزمون-بازآزمون و همخوانی درونی نسخه فارسی‌شده «مقیاس تعادل پیشرفته فولرتون»، برای ارتقای كیفیت ارزیابی تعادل در گروه سالمندان مقیم جامعه در ایران است. مواد و روش ها مقیاس تعادل پیشرفته فولرتون به روش پیشرو-پسرو به زبان فارسی ترجمه شد. سپس با نمونه‌گیری به روش غیراحتمالی ساده بر مبنای معیارهای ورود به مطالعه، 88 سالمند با عملكرد بالا (با میانگین سنی 15/67، انحراف معیار 79/5 و دامنه 26) به مطالعه وارد شدند. آزمون فارسی شده «تعادل پیشرفته فولرتون» دو بار با فاصله زمانی 4-2 روز توسط یك آزمونگر (كاردرمان) روی هر فرد اجرا شد. همچنین از آزمون‌های تعادلی بِرگ، زمان خیزش و رفت و آزمون رسیدن عملكردی برای بررسی روایی سازه استفاده گردید. یافته ها میزان توافق آزمون-بازآزمون برای ‌موارد آزمون تعادلی فولرتون خوب تا بسیارخوب (Kappa=0/64-1) محاسبه شد. ضریب تكرارپذیری نسبی بسیار مطلوب (98/0=CCI)، شاخص تكرارپذیری مطلق مطلوب (17/0=SEM) و كمترین تغییرات مشهود 46/0 به‌دست آمد. در روایی سازه همبستگی مطلوبی بین آزمون فولرتون با آزمون بِرگ (65/0=P)، با آزمون رسیدن عملكردی (62/0=г) و زمان خیزش و رفت (77/0-=г) به‌دست آمد. در هر دو مرحله اول و دوم ارزیابی، میزان همخوانی درونی قابل قبول (84/0-83/0=α) بود. نتیجه گیری نسخه فارسی آزمون تعادل پیشرفته فولرتون، یك ابزار روان‌سنجی بسیار مطلوب برای ارزیابی ابعاد چندگانه تعادل در سالمندان ایرانی مقیم جامعه است.

Objectives This study was performed to evaluate convergent validity, test-retest reliability and internal consistency of the Persian translation of the Fullerton advanced balance (FAB) for use in Iranian community- dwelling older adults and improve the quality of their functional balance assessment. Methods & Materials The original scale was translated with forward-backward protocol. In the next step, using convenience sampling and inclusion criteria, 88 functionally independent older adults were selected to participate in the study. Their mean (SD) age was 67.15(5.79) years. The Persian version of the scale was administered to each participant twice with an interval of 2-4 days by the same examiner (occupational therapist). Convergent validity was assessed by correlating the scale with Berg balance scale, timed up and go test, and functional reach test. Results The test-retest reliability of individual items indicated good to excellent reliability (Cohen’s Kappa= 0.63–1). Intraclass correlation coefficient was excellent (ICC=0.98), standard error of measurement was good (SEM=0.17), and minimal detectable change was 0.46. Construct validity showed moderate to good correlation between the Persian version of FAB and Berg balance scale (r=0.65), functional reach (r=0.62), and timed up and go test (r=-0.77). Internal consistency was acceptable (Cronbach á= 0.83- 0.84) for both phases. Conclusion The Persian version of the FAB Scale is an acceptable and excellent psychometric instrument in assessing the multiple dimensions of balance in Iranian community-dwelling older adults.