كارآزمايي باليني تأثير مداخله مددكاري گروهي با رويكرد بخشش‌درماني بر رضايت از زندگي سالمندان مقيم آسايشگاه

The Effectiveness of Group Social Work Forgiveness Intervention on the Life Satisfaction of the Elderly Living in Care Institutions

اهداف رسیدن به سن سالمندی به‌همراه اقامت در آسایشگاه‌های سالمندان ممكن است منجر به كاهش رضایت از زندگی گردد. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثرگذاری برگزاری جلسات گروهی بخشش‌درمانی بر رضایت از زندگی سالمندان مقیم آسایشگاه است.  مواد و روش ها روش مطالعه حاضر از نوع مداخله شبه‌تجربی است. تعداد 55 نفر از چهار آسایشگاه نگهداری از سالمندان شهر تهران به‌صورت نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای، انتخاب شدند. با توجه به ملاك‌های ورود، افراد مناسب شركت در جلسات گروه درمانی انتخاب و افراد به‌صورت تصادفی به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند و پرسشنامه رضایت از زندگی روی ایشان تكمیل گردید و سپس گروه مداخله در هشت جلسه بخشش‌درمانی حضور یافتند و گروه شاهد مداخلات درمانی رایج را دریافت كردند. رضایت‌مندی از زندگی افراد پس از مداخله در دو گروه ارزیابی شد. ابزارهای جمع‌آوری شامل فرم مشخصات جمعیت‌شناختی و پرسشنامه رضایت از زندگی (LSI-Z)  (1969) بود و اطلاعات با استفاده از نسخه 16 نرم‌افزار SPSS تحلیل گردید. یافته ها بین دو گروه در نمره رضایت از زندگی پیش از مداخله تفاوت معناداری مشاهده نشد، اما پس از مداخله به‌طوری‌كه نتایج آزمون تی مستقل نشان داد، رضایت از زندگی گروه شركت‌كننده در برنامه بخشش به‌طور معناداری نسبت به گروه شاهد افزایش داشته است و در مقایسه گروه مداخله و شاهد تفاوت معناداری مشاهده گردید (001/0>P). نتیجه گیری شركت در جلسات گروهی بخشش‌درمانی بر رضایت از زندگی سالمندان مقیم آسایشگاه تأثیرگذار است و انجام قراردادی برای افزایش بخشش، می‌تواند به ارتقای كیفیت زندگی سالمندان مقیم آسایشگاه كمك نماید.

Objectives Approaching the old age and living in care homes may lead to decrease in the life satifaction of the elderly people. The present study aimed to determine the effectiveness of group forgiveness intervention on life satisfaction of the elderly people living in care homes. Methods & Materials The research method of the study is interventional, quasi-experimental. A total of 55 participants from 4 elderly care homes in Tehran, Iran were selected by random cluster sampling method and randomly divided into 2 groups of experimental and control. They completed questionnaire of life satisfaction and 8 sessions of group forgiveness intervention were held for the experimental group and control group received conventional treatment interventions. Finally, their life satisfaction was assessed in both groups again. The instruments for data collection were demographic information form and life satisfaction inventory-Z (LSI-Z) (1969) and the obtained data were analyzed by SPSS ver. 16. Results There was no significant differences between 2 groups with regard to life satisfaction before the intervention. But the results of independent t test revealed that life satisfaction in the experimental group has increased compared to that in the control group and this difference is significant (P<0.001). Conclusion Participating in forgiveness group sessions has impact upon the life satisfaction of the old people living in care centers and implementing a protocol to increase the forgiveness can help promote the quality of life of old people living in care homes.