زمين‌خوردن و كنترل پاسچرال در سالمندان با عيوب انكساري چشم

Falls and Postural Control in Older Adults with Eye Refractive Errors

اهداف عیوب انكساری چشم كه شامل نزدیك‌بینی، دوربینی و آستیگماتیسم است، از مهم‌ترین اختلالات چشم در سرتاسر دنیا است. شواهدی وجود دارد كه نشان می‌دهد اختلال بینایی می‌تواند منجر به زمین‌خوردن سالمندان شود. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تأثیر اختلال بینایی حاصل از عیوب انكساری چشم بر شیوع زمین‌خوردن و كنترل پاسچرال سالمندان بود. مواد و روش ها سالمندانی كه برای معاینات چشم‌پزشكی به درمانگاه شهرداری منطقه 9 مراجعه كرده بودند، توسط همكاران اپتومتریست باتجربه تحقیق (با استفاده از چارت اسنلن و افتالموسكوپ) مورد معاینات چشم‌پزشكی قرار گرفتند. در صورت تمایل افراد برای شركت در مطالعه پس از كسب موافقت آگاهانه، اطلاعاتی در مورد سن، جنسیت ابتلا یا عدم‌ابتلا به بیماری‌های چشمی خاص، تاریخچه جراحی چشم و سابقه زمین‌خوردن طی 12 ماه گذشته توسط پرسشنامه جمع‌آوری شد. براساس نتایج غربالگری بینایی انجام‌شده در این سالمندان 77 سالمند مبتلا به عیوب انكساری چشم شامل: 19 فرد دوربین (سن 85/5±47/67 سال)، 22 نفر آستیگمات (سن 60/5±32/70 سال) و 36 نفر مبتلا به آستیگماتیسم همراه دوربینی (سن 69/7±78/69 سال) و 23 سالمند (سن 29/29±5/70 سال) بدون هیچ اختلال بینایی خاص وارد مطالعه شدند. 70 درصد شركت‌كنندگان خانم و 30 درصد مرد بودند كه از نظر سابقه زمین‌خوردن و كنترل پاسچرال موردبررسی قرار گرفتند. برای بررسی كنترل پاسچرال از آزمون برخیز و برو (TUG) استفاده شد. از افراد خواسته می‌شد از صندلی بلند شوند، در یك مسیر 3 متری مستقیم راه روند، سپس بازگردند و دوباره روی صندلی بنشینند. زمان پیمودن این مسیر توسط افراد به ثانیه ثبت می‌شد. آزمون‌های آماری شامل: تحلیل واریانس برای مقایسه بین گروه‌ها از نظر كنترل پاسچرال و آزمون خی-اسكوئر برای مقایسه شیوع زمین‌خوردن هریك از گروه‌های مبتلا به عیوب انكساری نسبت به گروه كنترل سالم بود. یافته ها از جامعه سالمندان موردبررسی در این تحقیق 23 درصد (23=n) در گروه سالم، 19 درصد (19=n) دچار دوربینی، 22 درصد (22=n) مبتلا به آستیگماتیسم و 36 درصد (36=n) دوربین با آستیگماتیسم بودند. 70 درصد شركت‌كنندگان خانم و 30 درصد مرد بودند. شیوع زمین‌خوردن در گروه‌های سالم، دوربین، آستیگمات و دوربین با آستیگمات به‌ترتیب عبارت بود از: 8/15، 1/26، 7/22 و 9/38. با وجود اینكه شیوع زمین‌خوردن در افراد مبتلا به عیوب انكساری چشم نسبت به گروه كنترل بدون اختلال بینایی بالاتر نشان داده شد، اما نتایج آزمون خی-اسكوئر نشان داد بین گروه‌ها تفاوت معنی‌داری از نظر شیوع زمین‌خوردن وجود ندارد (25/0=P). همچنین نتایج تحلیل واریانس نیز نشان داد آزمون برخیز و برو (آزمون كنترل پاسچرال) نتوانست تفاوتی را بین گروه‌ها نشان دهد (64/0=P). نتیجه گیری اختلال بینایی حاصل از عیوب انكساری چشم در سالمندان منجر به افزایش زمین‌خوردن آنها نشد. علاوه‌براین، نتایج آزمون TUG نتوانست اختلال تعادل را در این افراد نشان دهد؛ ازاین‌رو، مطالعات بیشتری در زمینه ارزیابی كنترل پاسچرال با دستگاه‌های پیشرفته‌تر و درنظرگرفتن عوامل خطرساز دیگر لازم است تا عوامل تعیین‌كننده در زمین‌خوردن سالمندان با عیوب انكساری چشم بهتر مشخص شود.

Objectives The eye refractive errors, including myopia, hyperopia, and astigmatism, are the most important visual impairments worldwide. Based on the existing evidence suggests, the visual impairment could contribute to falling in the elderly. Therefore, this study aimed to determine the influence of vision impairment of older adults with eye refractive errors on the occurrence of falls and postural control. Methods & Materials The older people referred to the health center of the 9th district of Tehran municipality for ophthalmic examination were examined (using ophthalmoscope and Snellen chart) by skilled ophthalmologists. Then, certain information such as their age, sex, history of special eye disease or operation, history of fall during the last 12 months, etc. was gathered through questionnaires from the older people who accepted to participate in this study after giving their informed consents. Based on eye screening results, 77 older adults with refractive errors of hyperopia (n=19, mean [SD] age=67 [5.85] y); astigmatism (n=22, mean [SD] age=70.32 [5.60] y); and both hyperopia and astigmatism (n=36, mean [SD] age=69.78 [7.69] y), as well as 23 older healthy adults, mean (SD) age=70.29(5.29) y, without any obvious eye disorders were enrolled in this study. Their history of falls and postural control were evaluated. The postural control was determined using the Timed Up and Go (TUG) test. The statistical tests were analysis of variance (ANOVA) for comparing the groups with regard to postural control and the Chi-square test for comparing the prevalence of falls between groups with refractive errors and the healthy group. Results The studied subjects comprised 23% (n=23) healthy ones, 19% (n=19) people with hyperopia, 22% (n=22) people with astigmatism, and 36% (n=36) people with both hyperopia and astigmatism. About 70% of them were women, and 30% were men. The results of our study showed that 15.8% of study participants with normal vision, 26.1% with hyperopia, 22.7% with astigmatism, and 38.9% with both hyperopia and astigmatism had experienced at least 2 falls in the past 12 months. The people with refractive errors showed a higher prevalence of falls; however, the result of the Chi-square test did not reveal any significant differences among these groups (P=0.25). Furthermore, the results of ANOVA for comparing TUG test (test of postural control) results showed no differences among these groups (P=0.64). Conclusion Vision impairment of older adults due to refractive error is not associated with an increase in falls. Furthermore, TUG test results did not show balance disorders in these groups. Further research, such as assessment of postural control with advanced devices and considering other falling risk factors is also needed to identify the predictors of falls in older adults with eye refractive errors.