معنا و مصداق اسم ظاهر و اسم مكنون خدا در روايت ابراهيم بن عمر

يكي از روايات پيچيده در منابع شيعه، روايت ابراهيم بن عمر از امام صادق درباره اسم مكنون الهي و نسبت آن با اسماء حسناست. محتواي اين روايت، جنبه هاي مختلف معنا را برمي تابد؛ ازاين رو باعث گوناگوني ديدگاه ها درباره مدلول اين روايت شده است. در اين مقاله، ديدگاه هاي مختلف را درباره مفهوم اسم در اين روايت مي آوريم و تصريح مي كنيم كه اسم در اينجا، اسم لفظي نيست، بلكه اسم عيني و حقيقت خارجي است. آنگاه ديدگاه هاي محدثان و فلاسفه را درباره مصاديق اسم ظاهر بررسي مي كنيم ونتيجه مي گيريم اسماء ظاهر، سه اسم «الله»، «تبارك» و «تعالي» است. در پايان نيز به ماهيت اسم مكنون يادشده در روايت مي پردازيم و پس از تحليل ديدگاه هاي محدثان و فيلسوفان، نتيجه مي گيريم منظور از اسم مكنون، مقام «احديت» است كه با اسماء ظاهر پوشيده شده.