نظارت بر قدرت و مكانيسم هاي آن در انديشه سياسي امام خميني (ره)

«قدرت» مقوله­ای مهم و اساسی در اجتماع انسانی بوده و می­تواند همانند شمشیر دولبه­ای، از یك­سو سعادت­بخش و فضیلت­آور و از سوی دیگر به شدت فسادآور باشد. در اندیشه سیاسی امام(ره) «قدرت» مفهومی است دارای منشأ خیر، ولی اینكه در دست چه كسی باشد و برای چه هدفی به­كار گرفته شود، به آن ماهیتی متفاوت از منشأ آن می­دهد. از نظر امام خمینی(ره) برای اینكه «قدرت» از مسیر اصلی خود خارج نشده و نظام، كارویژه­ خود را به نحو احسن انجام دهد و از دیكتاتوری و فساد جلوگیری شود، نیاز است تا بر «قدرت» نظارت شود. این نظارت به دو شیوه درونی و بیرونی اعمال می­شود. مكانیسم­های درونی عبارتند از تزكیه، عدالت و تقوا. مكانیسم­های بیرونی عبارتند از امر به معروف و نهی از منكر، شورا، نصیحت و قانون. در این پیوند، برخلاف اكثر نظام­های سیاسی رایج دنیا كه عمدتاً به نظارت­های بیرونی اكتفا می­كنند؛ حضرت امام(ره) در نظریه خود بر مكانیسم­های درونی تأكید فراوان داشتند و درخصوص مكانیسم­های بیرونی نیز به نقش مردم در نظارت بر «قدرت»، اعتقاد راسخ و اساسی داشته و دائماً بر آن تأكید می­كردند.