بررسي تاثير تمرينات دركي- حركتي بر زبردستي كودكان مبتلا به سندرم داون (طرح تك‌آزمودني)

Effects of Perceptual Motor Exercise on Dexterity in Children with Down Syndrome: A Single Subject Study

مقدمه: سندرم داون به عنوان يك اختلال ژنتيكي، از عوامل عمده عقب ماندگي ذهني است كه منجر به تاخير در مهارت‌هاي حركتي از قبيل حركات ظريف، حركات درشت، قدرت و كنترل بينايي- حركتي مي‌گردد. زبردستي يك مهارت عملكردي دست مي‌باشد و نيازمند هماهنگي حركات درشت و ظريف است كه تحت تاثير مشكلات حركتي در اين كودكان قرار مي‌گيرد. نظر به اهميت توسعه حركات درشت، ظريف و هماهنگي بين آن‌ها جهت اجراي فعاليت‌هايي مانند زبردستي، هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسي تاثير تمرينات دركي- حركتي بر زبردستي كودكان مبتلا به سندرم داون بود. مواد و روش‌ها: اين مطالعه به صورت كارآزمايي باليني از نوع طرح تك‌آزمودني با استفاده از نمونه در دسترس انجام گرفت. شركت ‌كننده‌ها در فاز پايه به صورت دو بار در هفته با آزمون Purdue Pegboard مورد ارزيابي قرار گرفتند. در فاز درمان به مدت 5/1 ماه، هر هفته 3 جلسه 60 دقيقه‌اي در تمرينات ادراكي- حركتي شركت كردند. جهت بررسي الگوي تغييرات در فاز پايه و درمان، از آماره C و آزمون Bayesian analyze استفاده گرديد. يافته‌ها: طبق نتايج آزمون Bayesian analyze، تمرينات دركي- حركتي بر زبردستي بر اساس ميانگين نمرات مونتاژ (Mean montage score)، داراي تاثير خيلي قوي در شركت كنندگان 1 و 2، قوي تا خيلي قوي در شركت كننده چهار، متوسط تا قوي در شركت كننده پنج و تاثير ضعيف در شركت كننده سه بود. نتيجه‎گيري: تمرينات دركي- حركتي مي‌تواند مداخله موثري براي بهبود زبردستي كودكان مبتلا به سندرم داون باشد. از اين‌رو، مطالعات با متدولوژي قوي‌تري لازم است.

Introduction: Down syndrome, as a genetic disorder, is one of the major causes of mental retardation and results in delayed motor skills such as fine motor, gross motor, and visual motor control and power. Dexterity is a functional hand skill that requires coordination between gross and fine motor functions that are affected by motor problems in these children. Considering the importance of the development of gross and fine motor functions, and coordination between them to perform activities such as dexterity, the purpose of this study was to investigate the effects of perceptual motor exercise on dexterity in children with Down syndrome. Materials and Methods: The present study was a clinical trial with a single-subject design. The study subjects were selected through convenience sampling. In the basic phase, participants were evaluated twice a week using the Purdue Pegboard Test. In the treatment phase, the subjects participated in perceptual motor exercise sessions 3 times a week for 60 minutes for a period of 1.5 months. To investigate the variation pattern in the basic and treatment phases, C-statistics and Bayesian analysis were used. Results: Bayesian analysis showed that the effect of perceptual motor exercise on dexterity, based on mean montage score, was strong in 2 participants, strong to very strong in 1 participant, moderate to strong in 1 participant, and weak in 1 participant. Conclusion: The results indicate that perceptual motor exercise can be an effective intervention for improving dexterity in children with Down syndrome. Thus, studies with stronger methodology are required.