تاثير تسهيل شرايط تمريني دويدن بر خودكارامدي دويدن كودكان نابينا

The Effect of Facilitation of Running Training Conditions on Running Self-Efficacy in Blind Children

مقدمه: در بسياري از موارد شرايط جامعه به ‌گونه‌اي است كه باعث كاهش فرصت‌هاي حركتي، به ويژه فرصت تجربه موفق دويدن براي كودكان نابينا مي‌شود. به دنبال اين مساله، خودكارامدي كودكان نابينا نسبت به دويدن كه يك فعاليت بنيادي و مهم براي رشد حركتي، جسماني و رواني در دوران كودكي است، كاهش مي‌يابد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي تاثير تسهيل شرايط تمريني دويدن بر خودكارامدي دويدن كودكان نابينا بود. مواد و روش‌ها: نمونه‌هاي تحقيق نيمه تجربي حاضر را كودكان نابيناي يكي از مدارس ابتدايي نابينايان استان اصفهان تشكيل دادند كه در دو گروه تجربي شامل 8 نفر (2 دختر و 6 پسر با ميانگين سني 6/1 ± 5/9 سال) و شاهد شامل 10 نفر (3 دختر و 7 پسر با ميانگين سني 6/1 ± 3/10 سال) قرار گرفتند. تسهيل شرايط دويدن با استفاده از روش «كمربند اتصالي براي گروهي دويدن نابينايان» انجام شد. برنامه تمريني به صورت 3 جلسه 45 دقيقه‌اي در هفته در نظر گرفته شد و به مدت 6 هفته ادامه داشت. خودكارامدي دويدن با استفاده از پرسش‌نامه خودكارامدي دويدن نابينايان به شكل مصاحبه و به صورت پيش‌آزمون و پس‌آزمون اندازه‌گيري شد. جهت تحليل داده‌ها، از روش آماري ANOVA براي داده‌هاي تكراري در سطح معني‌داري 050/0 ? P استفاده گرديد. يافته‌ها: يافته‌ها بيانگر تعامل معني‌دار در خودكارامدي مسافت دويدن (020/0 = P و 35/6 = (16 و 1)F) و خودكارامدي مهارت دويدن (001/0 > P و 19/14 = (16 و 1)F) به نفع گروه تجربي بود. همچنين، اثر اصلي نوبت آزمون (تفاوت درون گروهي) در خودكارامدي مسافت دويدن (010/0 = P و 9/52 = (16 و 1)F) و خودكارامدي مهارت دويدن (001/0 > P و 56/20 = (16 و 1)F) به نفع گروه تجربي بود، اما اثر اصلي گروه (تفاوت بين گروهي) در هيچ كدام از خودكارامدي‌ها (مسافت دويدن و مهارت دويدن) معني‌دار مشاهده نشد. نتيجه‎گيري: پيشرفت معني‌دار گروه تجربي شايد به تقويت منابع خودكارامدي در نتيجه انجام تمرينات دويدن با شرايط تسهيل شده، مربوط مي‌شود. اين نتايج نشان مي‌دهد كه در صورت تسهيل شرايط، تمرينات دويدن براي كودكان نابينا امكان‌پذير است و اثر مطلوبي در بهبود خودكارامدي دويدن آن‌ها دارد.

Introduction: In many cases, social conditions are such that reduce mobility opportunities, particularly the opportunity of successful running experiences for blind children. As a result of this issue, self-efficacy is reduced in blind children regarding running that is a necessary activity for children’s motor, physical, and psychological development. Hence, the aim of the present study was to assess the impact of facilitating running for blind children on their self-efficacy regarding running. Materials and Methods: This quasi-experimental study was conducted on blind children from an elementary school for visually impaired children in Isfahan Province, Iran. The experimental group included 8 children (2 girls and 6 boys) with mean age of 9.5 ± 1.6 years and the control group included 10 children (3 girls and 7 boys) with mean age of 10.3 ± 1.6 years. Facilitation of running in this research was implemented using an interface belt for group running of blind individuals. The exercise program consisted of 3 45-minute sessions per week and lasted for 6 weeks. Running self-efficacy was measured before and after the intervention using the Running Self-Efficacy Questionnaire for Blind Children in the form of interviews. Data were analyzed using repeated measures ANOVA. All P values of less than or equal to 0.05 were considered significant. Results: The results showed significant interaction between running distance self-efficacy (F(1, 16) = 6.35) (P = 0.02) and running skill self-efficacy (F(1, 16) = 14.19) (P < 0.001) in the experimental group. Moreover, the results showed a significant intragroup difference regarding running distance self-efficacy (F(1, 16) = 52.9) (P = 0.01) and running skill self-efficacy (F(1, 16) = 20.56) (P < 0.001) in the experimental group. However, intergroup differences regarding running distance and running skills self-efficacy were not significant. Conclusion: Significant improvement in self-efficacy of the experimental group could be linked to the strengthening of self-efficacy resources as a result of running training in facilitated conditions. Findings suggest that not only is running training possible for blind children, but it also has optimal effects on the improvement of their running self-efficacy.