تاثير آموزش مديريت استرس و راهبردهاي كنترل فكر بركيفيت زندگي مادران داراي فرزند اوتيسم در شهرستان بندرعباس

اختلال اوتيسم يكي از بيماري هاي گروه اختلالات فراگير رشد مي باشد كه با تخريب پايدار در تعامل اجتماعي متقابل، تاخير يا انحراف ارتباطي و الگوي ارتباطي كليشه اي محدود، مشخص است. به خاطر مشكلات فراوان اين كودكان، خانواده ها و بخصوص مادران، از تنش ها و فشارهاي رواني زيادي رنج مي برند. سلامت روان والدين مي تواند به شدت تحت تاثير كودك ناتوان قرار گيرد. مادران اين كودكان معمولا فشار رواني بيشتري را نسبت به پدران خواهند داشت و برخي از پدران فشارهاي رواني ناشي از همسر را تهديد كننده تر از مشكلات كودك تلقي مي كنند و آن را تهديدي براي خانواده مي دانند. پژوهش حاضربا هدف تاثير آموزش مديريت استرس بر كيفيت زندگي و كنترل فكر مادران داراي فرزند اوتيسم در شهر بندرعباس بوده است. اين مطالعه پيرو طرح نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل و گواه بود. جامعه آماري شامل 30 نفر از مادران داراي فرزند اوتيسم شهرستان بندرعباس بود كه براي انتخاب اين افراد از روش نمونه گيري در دسترس استفاده شد و سپس به صورت تصادفي در دو گروه كنترل و آزمايش قرار گرفتند. آزمودنيها در دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون با دو ابزار روانشناختي شامل مقياس كيفيت زندگي و كنترل فكر ولز و ديويس مورد سنجش قرار گرفتند. مداخله مديريت استرس در ده جلسه دو ساعته براي گروه آزمايش اجرا شد. اما گروه كنترل مداخله اي دريافت نكردند داده ها با استفاده از برنامه آماري 22SPSS و در سطح معناداري 01/ تحليل شدند. نتايج تحقيقات كوواريانس چند متغيري نشان داد مديريت استرس بركيفيت زندگي (01/0 , P =36/160(SF= به طور معنا داري تاثير داشت اما بر كنترل فكر (62/0 , P =24/0(SF =معني دار نبود ودر مولفه هاي سلامت جسمي (01/0 , P =45/19(SF =، سلامت روانشناختي (01/0, P =21/7(SF =، محيط زندگي (01/ 0, P =18/7 (SF =معني دار مي باشد. در حالي كه در مولفه روابط اجتماعي (38/0P = 77/0(SF =معني دار نيست.