الگوي مديريت ضايعات و پسماندهاي دامي (مطالعه موردي: روستاي گرگيدر- شهرستان روانسر)

Modeling Animal Waste Management: A Case of Kermanshah Province

پژوهش كيفي حاضر با هدف شناسايي وضعيت بهينه مديريت ضايعات دامي توسط دامداران استان كرمانشاه انجام شد. نمونه ها بر اساس دو معيار سابقه زياد در پرورش دام و مالكيت تعداد دام زياد بر اساس عرف منطقه انتخاب شدند. با استفاده از مصاحبه عميق، گروه هاي متمركز و مشاهده مستقيم اطلاعات موردنياز كسب شد و سپس با روش تئوري بنياني تجزيه وتحليل شد. نتايج نشان داد كه نحوه پرورش دام، عدم وجود برنامه مناسب در تغذيه دام، عدم مراقبت و نوع و نژاد دام مهمترين عوامل ايجاد ضايعات دامي هستند. ضايعات توليدي به همراه پسماندهاي دامي جهت حاصلخيزي خاك، تهيه صنايع دستي، استفاده به عنوان بستر دام، فروش و دفع حشرات به كار برده شده و مقداري هم دفع مي شود. دفع ضايعات روش نامناسبي براي مديريت ضايعات و پسماندهاست لذا توصيه مي شود اصلاح بيولوژيكي با روش هاي توليد بيوگاز و كمپوست جايگزين آن گردد.

This qualitative study sought to investigate the improved animal waste management strategies among farmers in Kermanshah province. Using purposeful and snowball sampling, farmers with extensive experience who owned a large number of livestock participated in the study. Data was collected using focus group interview and direct observation. Grounded theory approach was used to analyze data. Results revealed that animal waste in the study region is mainly caused by inappropriate herd production, poor nutritional programming, weak maintenance, and nature of animal species. Overall, herdsmen used animal waste as a source of soil nutrient, handicraft, animal bedding, selling, propelling insects, and dumping. It is recommended that instead of dumping, farmers can use biological modification in waste products in order to produce biogas and compost.