روش‌شناسي تفسيري هايدگر

Interpretive methodology of Heidegger

يكي از جريان‌ها و مكاتب روش‌شناسي كه دربرابر مكتب اثبات‌گرايي قرار دارد و دانشمندان علوم اجتماعي از رويكرد و روش آن مكتب درمقابل روش اثبات‌گرايي استفاده مي‌كنند، روش هرمنوتيك است. در طول اعصار، دربارۀ قواعد و روش‌هاي درست‌فهميدن، مطالب متفاوتي نگاشته شده است.به‌عبارتي، قدمت فهم و تفسير، از هنگام پيدايش انسان، در وجود او سرشته شده است؛ ليكن تأمل بر نحوۀ فهم و پرسش از فهم و تفسير، داراي تاريخ خاصي است.در گذشته، تا زمان هايدگر، اذهان متفكران بيشتر معطوف‌به نشان‌دادن قواعد فهم و نحوۀ تفسير بوده است؛ به‌عبارتي، درست درك‌نمودن آنچه درواقع، است.اما هايدگر براساس مباني انديشۀ خود و تفسيري كه از حقيقت ارائه داده، مسئلۀ فهم و هرمنوتيك را در مسير ديگري سوق داده است كه تحولات بنياديني را در هرمنوتيك به‌وجود آورده است.در اينجا نشان خواهيم داد كه هايدگر چه تحولي در تفسير و فهم ايجاد نموده و اثرات آن را تبيين خواهيم نمود.

One of the trends and methodological schools opposing with positivism, and the social scientists use its approach and methodology to face positivism, is hermeneutics. The rules and methods of correct understanding has been the subject of a long and aged debate. In a way, interpretation has been with men since the beginning, but conscious reflection on interpretation and its questioning has its own history. In the past until Heidegger, the minds were more focused on the rules of interpretation and the methods of correct understanding of what is around us. But Heidegger opened a new road for the question of understanding and hermeneutics that has revolutionized the discipline. This essay deals this innovation and its consequences.