روايتي ديگر از داستان نوفل و مجنون (بر پايه نوفلنامه كردي گوراني از ميرزا شفيع)

Another story of "Nofel and Majnoon" (Based on Kordish Nofelnameh of Mirza Shafi Goorani

داستان ليلي و مجنون از داستان‌هاي عاشقانۀ پرآوازه‌ در ادب پارسي و عربي است. نخستين‌بار در ادب فارسي، حكيم نظامي گنجوي اين داستان را به نظم درآورد. در مقام جواب‌گويي و تقليد از او، شاعران بسياري اين داستان را منظوم ساخته‌اند. در ميان اين روايات، منظومۀ نوفل‌نامه يا نوفل و مجنون سرودۀ ميرزاشفيع كُليايي، شاعر كُردزبانِ سدۀ دوازدهم و اوايل سدۀ سيزدهم هجري، روايتي تازه است كه ناشناخته مانده است. اهميت اين روايت در آن است كه شاعر كُردزبان توانسته است با قدرت شاعرانه و با به‌كارگيري عناصر داستان، به‌ويژه شخصيت‌پردازي بي‌نظير، دست به آفرينش اثري ديگرگون بزند. در اين مقاله، نگارندگان مي‌كوشند ابتدا دربارۀ پيشينه‌ و نسخه‌هاي اين روايت در ادبيّات كُردي اطلاعاتي به‌دست دهند. سپس، ضمن بيان احوال و آثار شاعر، روايت او را با روايت نظامي در بخش نوفل و مجنون مقايسه مي‌كنند.

One of the most well known love stories in Persian and Arabic literatures is the story of "Layli and Majnoon". Hakim Nezami Ganjavi was the first poet who composed this poem. For imitation and response to Nezami, many poets composed poems on the same story among those Mirza Shafi Kolyaei, the Kurdish poet of the late twelfth and early thirteenth Hejria century composed a new narrative version, which has not appreciated. Importance of this narrative is that the Kurdish poet with the poetic ability and by using the elements of story, especially the unique characters, produces a different work. This study firstly intends to introduce this work and to compare this poem with that of Nezami‟s poems, the Nofel and Majnoon part