بررسي فراواني و الگوي مقاومت آنتي‌بيوتيكي ايزوله‌هاي انتروكوك جدا شده از بيمارستان‌هاي دولتي شهر زنجان

Prevalence and Antibiotic Resistance Patterns of Isolated Enterococci from Hospitals of Zanjan City

زمينه و هدف: انتروكوك ها مشكلات فراواني را از لحاظ عدم موفقيت در درمان و ايجاد مرگ و مير در بيماران به وجود مي آورند كه اين امر، بيشتر به دليل مقاومت آنتي بيوتيكي آن ها مي باشد. از آن جايي كه شناسايي مقاومت هاي آنتي بيوتيكي شايع در جامعه از اهميت خاصي براي درمان عفونت ها برخوردار است و مي تواند در جلوگيري از شكست درمان مفيد باشد، لذا اين تحقيق با هدف غربالگري نمونه هاي به دست آمده از بيماران از نظر انتروكوكوس هاي مقاوم به آنتي بيوتيك صورت پذيرفت. روش بررسي: نمونه هاي مورد استفاده طي يك دوره ي زماني 9 ماهه از خون و مدفوع بيماران بستري در بيمارستان هاي موسوي و وليعصر زنجان از مرداد 92 تا ارديبهشت 93 جمع آوري شدند. با كمك تست هاي تشخيصي رشد در محيط بايل اسكولين آگار و محيطNaCl 5/6 درصد و تست كاتالاز و رنگ آميزي گرم صحت نمونه ها تاييد شد. روش انتشار از ديسك در آگار براي تست حساسيت به آنتي بيوتيك با محيط كشت مولر هينتون آگار و روش ميكروتيتر پليت براي ارزيابي MIC نمونه هاي مقاوم به ونكومايسين انجام شد. يافته ها: در تحقيق حاضر از ميان آنتي بيوتيك هاي مورد بررسي، تيكوپلانين و ونكومايسين كمترين ميزان مقاومت (2 درصد) و سيپروفلوكساسين بيشترين ميزان مقاومت (70 درصد) را به خود اختصاص دادند و حداقل غلظت مهار كنندگي در مورد ونكومايسين 5 تا 50 ميكروگرم در ميلي ليتر تعيين شد. نتيجه گيري: يافته ها نشان مي دهد انتروكوك هاي ايزوله شده از بيماران بستري در بيمارستان مقاومت نسبتا بالا به اكثر آنتي بيوتيك ها داشته ولي در مورد ونكومايسين و تيكوپلانين مقاومت نسبت به مطالعات مشابه در سطح قابل قبولي قرار دارد.

Background and Objective: Enterococci lead to many problems in terms of treatment failure and mortality in patients especially due to antibacterial resistance. Identification of antibiotic resistance in community is of extreme importance to prevent failures particularly in the treatment of infections. Therefore, this study intended to screen antibioticresistant enterococci sles from patients. Materials and Methods: Sles were collected from feces and blood of patients hospitalized over a period of 9 months from July 2013 to March 2014 in Valie Asr and Mousavi hospitals. Diagnostic tests such as growth in the presence of bile esculin agar and NaCl 6.5% as well as catalase and Gram staining were performed to verify the sles. Agar disk diffusion method for antibiotic susceptibility testing and microtitre plate assay was performed to evaluate the MIC of vancomycin. Results: Among the tested antibiotics, ciprofloxacin showed the highest and teicoplanin as well as vancomycin exhibited the least antibiotic resistance. Interestingly, vancomycin minimum inhibitory concentration was determined 5 to 50 mug/ml. Conclusion: In our study, isolated enterococci from the hospitalized patients showed relatively high resistance to majority of antibiotics. Meanwhile, antibiotic resistance to teicoplanin and vancomycin were acceptable in comparison to other similar studies.