بررسي ژن‌هاي اگزاسيليناز در ايزوله‌هاي باليني اسينتوباكترباماني مقاوم به كرباپنم در بيمارستان شهيد محمدي بندرعباس درسال 1393

Evaluation of Oxacillinase Genes among Carbapenem Resistant Acinetobacter baumannii in Shahid Mohammadi Hospital of Bandar abbas, Iran in 2014-2015

زمينه و هدف: اسينتوباكتر باماني عامل مهم عفونت هاي بيمارستاني است. مشكل پيش روي درمان در اين باكتري، گزارشات روز افزون از مقاومت به طيف وسيعي از آنتي بيوتيك ها، از جمله كرباپنم ها است، يكي از عوامل اصلي مقاومت به كرباپنم ها،اگزاسيلينازهاي متعلق به گروهD بتالاكتامازها (OXAtype) هستند. هدف از اين مطالعه تشخيص مولكولي اسينتوباكتر باماني، سنجش مقاومت به كرباپنم ها شامل ايمي پنم و مروپنم و بررسي حضور ژن هاي مقاومت به كرباپنم ها در ميان اين ايزوله ها مي باشد. روش بررسي: ايزوله هاي باليني اسينتوباكتر با استفاده ازروش هاي بيوشيميايي تا حد جنس، و با تكنيك PCR با شناسايي ژن OXA51 bla گونه اسينتوباكترباماني شناسايي شدند. الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي براي ايمي پنم و مروپنم به روش ديسك ديفيوژن انجام شد. به منظور شناسايي ژن هاي مقاومت به كرباپنم ها (اگزاسيلينازها) روش multiplex PCRانجام شد. يافته ها: از 76 اسينتوباكتر، 72 ايزوله (7/94 درصد) كه داراي ژن OXA51 bla بودند، به عنوان اسينتوباكتر باماني شناسايي شدند. ميزان مقاومت اين ايزوله ها به آنتي بيوتيك هاي ايمي پنم و مروپنم به ترتيب 61 (7/84 درصد) و70 (2/97 درصد) بود. تعداد 63 (5/87 درصد) از ايزوله ها حامل ژن bla oxa23 و تعداد 7 (7/9 درصد) از ايزوله حامل ژن bla OXA24 بودند و ژن هاي bla OXA58 و bla OXA143در هيچ يك از ايزوله ها يافت نشد. نتيجه گيري: به نظر مي رسد كه استفاده بي رويه از كرباپنم ها در درمان، فشار انتخابي براي ايجاد ايزوله هاي مقاوم را به وجود آورده است. تحقيق حاضر نشان داد كه حضور ژن blaoxa23 به طور واضحي با رخداد مقاومت به كرباپنم ها همراه است، لذا ارزيابي ژن هاي مقاومت براي پيشگيري از انتشار اين ژن ها در بين سويه ها امري ضروري مي نمايد.

Background and Objective: Acinetobacter baumannii is considered as an important agent in nosocomial infections. The problem facing the tratment of these bacteria is increasing resistance to antimicrobial agents such as carbapenems. The main mechanism of resistance to carbapenems in these bacteria is the presence of oxacillinases genes, which belong to class D betalactamases. The aim of this study was molecular diagnosis of Acinetobacter baumannii and antimicrobial resistance pattern of these bacteria to antibiotics including imipenem and meropenem. Materials and Methods: Genus and species of clinical isolates of Acinetobacter were identified via biochemical tests and PCR method respectively. Their susceptibily to imipenem and meropenem were determined by disk diffusion method. In order to identify carbapenem resistant genes (oxacillinases), multiplex PCR was used. Results: 76 of 72 (94.7%) Acinetobacter species, possessed bla oxa51like gene and were identified as A.baumannii. Sixty one (84.7%) of isolates were resistant to imipenem and 70(97.2% ) were resistant to meropenem. Out of 76 isolates, 63 (87.5%) had an acquired bla oxa23like carbapenemase, 7 (9.7%%) possessed bla oxa24like carbapenemase. None of the isolats contained either bla oxa58 or bla oxa143 carbapenemase. Conclusions: It appears that cabapenem overutilization causes a selective pressure resulting in the emergence of antibiotic resistant isolates. This study indicated that, the presence of bla oxa23 genes was significantly associated with the occurrence of resistance to carbapenems. So, investigation of antibiotic resistance genes in A. baumannii is necessary to control further dissemination of these resistance genes.