عنوان مقاله :
افزايش رهايي كورتيكوسترون پلاسما با تزريق ممانتين به داخل هسته اكومبنس در موشهاي كوچك آزمايشگاهي ماده نژاد NMRI
عنوان به زبان ديگر :
Injection of Memantine into the Nucleus Accumbens Increases Plasma Corticosterone Release in Female NMRI Mice
پديد آورندگان :
زردوز، حميرا نويسنده دانشكده پزشكي,گروه فيزيولوژي,دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي,تهران,ايران Zardooz, H , سراحيان، ناهيد نويسنده مركز تحقيقات علوم اعصاب,دانشگاه علوم پزشكي بقيه الله (عج),تهران,ايران Sarahian, N , صحرايي، هدايت نويسنده مركز تحقيقات علوم اعصاب,دانشگاه علوم پزشكي بقيه الله (عج),تهران,ايران Sahraei, H , صادقي، بهاره نويسنده مركز تحقيقات علوم اعصاب,دانشگاه علوم پزشكي بقيه الله (عج),تهران,ايران Sadeghi, B
اطلاعات موجودي :
دو ماهنامه سال 1394 شماره 101
كليدواژه :
nucleus accumbens , Keywords: Memantine , Plasma corticosterone , STRESS , هسته اكومبنس , استرس , , واژگان كليدي: ممانتين , كورتيكوسترون پلاسما
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: ممانتين آنتاگونيست غير رقابتي گيرنده هاي گلوتاماتي ان متيل دي آسپارتات (NMDA) با ميل تركيبي كم است كه در درمان بيماري آلزايمر متوسط تا شديد به كار مي رود. تاكنون تاثير اين دارو بر سيستم استرسي بررسي نشده است. در مطالعه ي حاضر اثر تجويز ممانتين داخل صفاقي و داخل هسته اكومبنسي بر ميزان كورتيكوسترون پلاسما در موش هاي كوچك آزمايشگاهي ماده بررسي شد.
روش بررسي: چهار گروه از موش ها (6n= در هر گروه) دوزهاي متفاوت ممانتين (1/0، 5/0و 1 ميلي گرم در كيلوگرم) را به صورت درون صفاقي دريافت كردند. در اين گروه از موش ها ابتدا كانول گذاري يك طرفه و دوطرفه ي هسته ي اكومبنس به كمك دستگاه استريوتكس انجام شد. پس از يك هفته بهبودي، ممانتين به صورت داخل هسته اكومبنسي1/0، 5/0 و 1 ميكروگرم بركيلوگرم) به موش ها تجويز شد. سپس از سينوس رترواوربيتال تمامي موش ها (گروه هاي داخل صفاقي 30 دقيقه و داخل هسته اكومبنسي 5 دقيقه بعد از تجويز دارو) به منظور سنجش ميزان كورتيكوسترون پلاسما خون گيري شد.
يافته ها: تجويز داخل صفاقي ممانتين باعث افزايش غلظت پلاسمايي كورتيكوسترون خون در حيوانات به صورت غير وابسته به دوز گرديد. از سوي ديگر، تجويز داخل هسته ي اكومبنس باعث افزايش معني داري (001/0P<) در ميزان كورتيكوسترون پلاسما به صورت وابسته به دوز و همچنين، وابسته به محل تزريق گرديد.
نتيجه گيري: نتايج اين تحقيق نشان مي دهد كه ممانتين ممكن است اثرات شديدي بر سيستم استرسي داشته باشد و اين يافته ممكن است نشان دهنده ي عوارض جانبي دارو باشد.
چكيده لاتين :
Background and Objective: Memantine is a glutamate NMethylDAspartate (NMDA) receptor antagonist with low receptor binding affinity which is currently used in moderate to severe Alzheimerrsquo s disease. So far, the effect of memantine on stress system has not been investigated. This study focused on the effects of both peripheral and intraaccumbal memantine administration on plasma corticosterone concentration in female NMRI mice.
Materials and Methods: Four groups of mice (n=6/group) received different doses of memantine (1, 0.5 and 0.1 mg/kg) intraperitoneally. In this groups were canulated bi or unilaterally in the nucleus accumbens by stereotaxic instrument. After a week of recovery, memantine (1, 0.5 and 0.1 micro g/kg mouse) was administrated to the animals intraaccumbally. Blood sles were taken from retroorbital sinus of all animals 30 min (intraperitoneally administration) or 5 min (intraaccumbally) following memantine injection for the evaluation of plasma corticosterone.
Results: Intraperitoneal memantine injection led to a dramatic increase in plasma corticosterone concentration in a doseindependent manner. On the other hand, intraaccumbal memantine administrations increased plasma corticosterone level significantly (P<0.001) in a dose and site ndash dependent manner.
Conclusion: Memantine may have a severe effect on stress system by virtue of plasma corticosterone level increment which may be the side effect of this medication.
عنوان نشريه :
مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي و خدمات درماني استان زنجان
عنوان نشريه :
مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي و خدمات درماني استان زنجان
اطلاعات موجودي :
دوماهنامه با شماره پیاپی 101 سال 1394
كلمات كليدي :
#تست#آزمون###امتحان