نقش تعاوني هاي كشاورزي در توانمندسازي اجتماعي زنان روستايي استان تهران

مطالعه حاضر با هدف بررسي نقش تعاوني هاي كشاورزي در توانمندسازي اجتماعي زنان روستايي انجام شده است. جامعه آماري اين تحقيق زنان عضو تعاوني هاي كشاورزي استان تهران به تعداد 150 نفر بودند كه بر اساس جدول مورگان، 108 نفر از آن ها از طريق نمونه­گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند و به منظور اطمينان و دقت بيشتر، در نهايت 118 پرسش نامه جمع آوري شد. ابزار اصلي تحقيق پرسش نامه اي متشكل از دو بخش ويژگي هاي فردي و توانمندي اجتماعي بود. روايي پرسش نامه مذكور به تاييد گروهي از استادان گروه ترويج و آموزش كشاورزي دانشگاه تربيت مدرس و كارشناسان وزارت تعاون، كار و رفاه اجتماعي رسيد. همچنين به منظور تعيين پايايي آن، از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شد (78/ 0= a). نتايج تحليل داده ها نشان داد كه بين ميزان توانمندي اجتماعي زنان روستايي، در زمان قبل و پس از عضويت، تفاوت معناداري وجود داشت به طوري كه پس از عضويت، ميزان توانمندي اعضا افزايش يافته بود. با توجه به نتايج حاصل از معادله رگرسيوني، متغيرهاي سابقه عضويت در تعاوني، درآمد، تحصيلات و مالكيت زمين توانستند 2/ 34 درصد از تغييرات متغير وابسته يعني توانمندي اجتماعي را تبيين كنند.