بررسي مقوله ي قدرت در شاهنامه از منظر هانا آرنت

A Survey of the Concept of Power in Shahnameh From Hannah Arendt

برداشت هانا آرنت(Hannah Arendt)، در قرن بيستم از مقوله‌ي قدرت، با تعابير متعددي كه از اين مفهوم شده، كاملاً متفاوت است؛ آرنت نيز همچنان‌كه بعدها ميشل فوكو (Michel Foucault) به چنين برداشتي از قدرت دست مي‌يابد، ديدگاهي مثبت نسبت به اين مقوله در جامعه دارد. او از جمله فيلسوفاني است كه بين قدرت و زور تمايز قائل‌اند. به باور وي، دادن بار منفي به اين مقوله، آن را به حيطه‌ي كاملا متمايز زور وارد مي‌كند. در اين مقا‌له با تكيه بر نظرات هانا آرنت در باب قدرت، سعي برآن است تا ماهيت شاهنامه از ديدگاه سياسي اجتماعي و عناويني كه از اين جهت به آن داده شده، نشان داده شود و تصويري نو از آراء و انديشه‌هاي فردوسي در خصوص نوع روابط شاهان و پهلوانان( تا پايان بخش پهلواني) و جايگاه سزاوار هر يك از اينان ارائه گردد؛ و در نهايت به اين برداشت دست يافته شود كه بالأخره شاهنامه چيست؟ «نامه‌ي شاهان»، «حماسه‌ي زور»، «حماسه‌ي داد»، «تراژدي قدرت» و يا اقتدار به معناي دقيق كلمه؟

AbstractHannah Arendt’s concept of power as the political philosopher of the twentieth century is completely different from the previous interpretations. Arendt believes that the interpretation of the concept of power is positive as Michel Foucault later affirms. She is like the philosophers who differentiate between the power and the violence. According to her power is not always negative. It depends whether it is exerted positively or negatively. This study, based on Arendt’s ideas about power, attempts to offer a sociopolitical reading of Shahnameh, hoping to present a new vision of Ferdowsi’s ideas and thoughts about the relationships between kings and warriors throughout those sections of Shahnameh known as the heroic parts, and their truly deserved positions. Finally this study aims to gain a better understanding of what Shahnameh is. Whether it is “a letter of kings”, “an epic of violence”, “an epic of justice”, “a tragedy of power” or “authority” as the word exactly means.