جايگاه مراقبه در طريقت

The Position of Attentive Control of Oneself in the Path of Sufism

نقد، تحليل و شناخت كامل هر يك از مراحل سير و سلوك از مهم‌ترين و ضروري‌ترين كارهايي است كه بايد در پژوهش‌هاي عرفاني بدان توجه كرد. از اين طريق مي‌توان با مباني نظري و عملي عرفان بيشتر آشنا شد و دقايق متون عرفاني را بهتر دريافت. مراقبه يكي از مهم‌ترين احوال و مراحل طريقت است كه نقشي تأثيرگذار در سير و سلوك عرفاني دارد. در تعريف و تبيين مراحل، درجات، نشانه‌ها و نتايج آن در متون عرفاني مباحث مبسوطي آورده شده است. تنوع و تعدد مطالب دربارۀ اين موضوع چندان است كه تبيين دقايق اين مرحله از سير و سلوك بدون ارائه طرحي دقيق و روشمند ممكن نيست. اين مقاله بر آن است تا در قالب طرحي منسجم به نقد و تحليل اين حال عرفاني بپردازد.

One of the most important and necessary activities which should be taken into consideration in research on mysticism is the criticism, analysis and complete recognition of each stage of mystical journey. This can help us to get more acquainted with theoretical and practical principles of mysticism and better understand the minutes of mystical texts. Attentive control of oneself is one of the most important states and stages of mystical journey, which has an influential role in mystical journey. Mystical texts have broad topics on the definition and explanation of stages, degrees, signs and results of attentive control of oneself. These topics are so diverse and numerous that it is impossible to elaborate on the minutes of this stage without providing an exact and systematic design. The present paper seeks to criticize and analyze this mystical state as a coherent design.