اثربخشي گروه درماني مبتني بر رويكرد اميد بر كيفيت زندگي زنان مبتلا به ام.اس

Effectiveness of Hope-based Group Therapy on the Quality of Life in Women With Multiple Sclerosis

زمينه و هدف: ام.اس از شايع ترين بيماري هاي مزمن سيستم عصبي مركزي در بزرگسالان جوان است و مانند هر بيماري مزمن ديگر، جنبه هاي مختلف زندگي فرد مبتلا و كيفيت زندگي وي را تحت تأثير قرار مي دهد. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي گروه درماني مبتني بر رويكرد اميد بر كيفيت زندگي زنان مبتلا به ام.اس انجام شد. مواد و روش كار: اين پژوهش يك مطالعه ي شبه تجربي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل مي باشد. تعداد 24 بيمار به عنوان نمونه از بين زنان مبتلا به ام.اس عضو انجمن حمايت از بيماران ام.اس شهر زاهدان ، انتخاب شده و به دو گروه مداخله و كنترل تقسيم شدند. گروه مداخله تحت گروه درماني مبتني بر رويكرد اميد قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده مقياس كيفيت زندگي مخصوص بيماران ام.اس (MSIS29) بود. داده هاي پژوهش با استفاده از نرم افزار آماري SPSS 16 و با استفاده از آزمون هاي تي مستقل، كاي اسكوئر و تحليل كوواريانس چند متغيري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: گروه درماني مبتني بر رويكرد اميد سبب تفاوت معني داري (001/0P<) بين گروه مداخله و كنترل در شاخص كلي كيفيت زندگي شد. همچنين به طور معني داري (001/0P<) موجب بهبود بعد رواني كيفيت زندگي در زنان مبتلا به ام.اس در مقايسه با گروه كنترل شده است، اما در بهبود بعد جسماني كيفيت زندگي اثربخشي معني داري نداشته است. نتيجه گيري: گروه درماني مبتني بر رويكرد اميد در بهبود بعد رواني كيفيت زندگي زنان مبتلا به ام.اس مؤثر است. بنابراين مي توان آن را به عنوان يك روش مداخله اي مفيد براي بهبود بعد رواني كيفيت زندگي در بيماران مبتلا به ام.اس به كار برد

Background Objectives: Multiple Sclerosis(M.S) is one of the most common chronic disease of the central nervous system in young adults and like any other chronic disease can effect various aspects of life of patients and their quality of life. This study was conducted to evaluate the effectiveness of Hopebased group therapy on the quality of life in women with multiple sclerosis. Material Methods: This research is a quasiexperimental study with control group pretest posttest design. Number of 24 patients as the sle was selected among women with M.S and divided into two groups as intervention and control group. Hopebased group therapy was performed in the intervention group. The instrument used in this study was Multiple Sclerosis Impact Scale (MSIS29). Research data were analyzed using SPSS 16 software and statistical tests of independent ttest, chisquare and multivariate analysis of covariance (MANCOVA). Result: Hopebased group therapy caused a significant difference (p<0.001) between intervention and control groups in the overall scale of quality of life. It also significantly (p<0.001) improved psychological aspect of quality of life in women with M.S, compared to control group, but this intervention showed no  significant effect  on improvement of physical aspect of quality of life. Conclusion: Hopebased group therapy is effective in improvement of psychological aspect of quality of life in women with M.S. So it can be applied as a useful method of intervention for improvement of psychological aspect of quality of life in patients with M.S. Keywords: Group therapy, Quality of life, Multiple Sclerosis (M.S)