پاتوتايپينگ و بررسي شيوع اشريشياكلي هاي بيماري زاي روده اي در نمونه هاي آب ورودي به تصفيه خانه هاي شهر تهران

آب هاي آلوده و نقش آنها در انتقال پاتوژن ها كه باعث عفونت هاي روده اي در انسان مي شوند، حائز اهميت بسياري است. استفاده از روش هاي سنتي از جمله محيط كشت در تشخيص اشريشياكلي علاوه بر اين كه به زمان زيادي نياز دارد، قابليت شناسايي برخي پاتوتايپ هاي آن را نيز فراهم نمي كند. اين پژوهش با هدف ارائه راهكارهاي مولكولي در شناسايي سريع و اختصاصي پاتوتايپ هاي اشريشياكلي انجام شد. به اين منظور به مدت يك سال از مهر ماه سال ١٣٩١ تا مهر ماه سال ١٣٩٢ از بين ٩٧٨ نمونه آب، طي فرايندهاي غربالگري اعم از فنوتيپي و مولكولي (سه گانه ژن هاي اختصاصي)، 106 سويه اشريشياكلي جدا شد. نتايج حاصل از اين پژوهش بيانگر پتانسيل بالاي آب در انتقال ميكروارگانيسم هاي پاتوژن بود. طي اين پژوهش مشخص شد ١٠ سويه، داراي ژن هاي est و elt، ٦ سويه داراي ژن eaeA، ٥ سويه داراي ژن bfpA، ٤ سويه داراي ژن هاي pCVD و ipaH، ٣ سويه داراي ژن هاي VT1 و VT2 و ١ سويه داراي ژن هايcnf1 و cnf2 مي باشند. نتايج به دست آمده نشان مي دهد كه استفاده از روش هاي مولكولي بر پايه پرايمرهاي طراحي شده در اين پژوهش مي تواند روشي مناسب، سريع و اختصاصي در شناسايي پاتوتايپ هاي اشريشياكلي باشد.